باله برجسته ترین خصوصیت ماهیان است و برای ایجاد حرکت و کنترل حرکت در محیط آب بکار می آید. کارکردهای دیگر باله شامل پرواز ( پرنده ماهی ) ، رهاسازی اسپرم ( پشه ماهی ) ، بی هوش کردن شکار ( کوسه دم دراز ) و ترشح سم ( سنگ ماهی مرجانی ) است. در ماهی های غضروفی ( کوسه و سفره ماهی ) ، باله های لگنی به صورت اندام دخولی در تولید مثل به کار می رود. برخی باله ها در برخی ماهی ها در فرایند تکامل حذف شده اند.
ماهی، نیای مشترک پستانداران، خزندگان، پرندگان و دوزیستان است. در واقع موجودات چهارپای خشکی زی از ماهی به وجود آمده و حدود ۴۰۰ میلیون سال پیش روی زمین گام نهادند. آن ها برای حرکت خود دارای باله های سینه ای و شکمی جفتی بودند. باله های سینه ای به صورت دست ( در چارپایان یا انسان ) و باله های شکمی به صورت پا درآمد.
باله برجسته ترین خصوصیت ماهی است و به صورت زواید استخوانی از بدن آن ها بیرون زده و پوست روی آن را می پوشاند. به جز دم ( باله پسینی ) ، بقیه باله ها ارتباط مستقیم با ستون مهره ندارند و توسط عضلاتی در جای خود محکم می شوند. کارکرد اصلی باله ها، شنای ماهی و کنترل حرکات است. باله ها در نقاط مختلف بدن کارکرد متفاوتی مثل راندن به جلو، دور زدن، حفظ موقعیت موجود یا متوقف ساختن ماهی دارند. اغلب ماهی ها در زمان شنا از باله استفاده می کنند ولی ماهی پرنده از باله سینه ای خود برای پرش و قورباغه ماهی برای سینه خیز رفتن استفاده می کنند. باله ها کارکردهای دیگری نیز دارند. باله مقعدی پشه ماهی در رهاسازی اسپرم به کار می رود و در کوسه دم دراز از باله دمی برای بیهوش کردن شکار استفاده می شود. زوائد باله های پشتی سنگ ماهیان مرجانی زهر تزریق می کنند.
انواع مختلف باله وجود دارد. برخی از آن ها در فرایند تکامل در برخی گونه های ماهی حذف شده است.
ماهی ها از نظر دستگاه استخوانی به دو دسته ماهیان استخوانی و غضروفی تقسیم می شوند. ماهی استخوانی بنوبه خود به دو دسته پرتوبالگان ( سفره ماهی ) و گوشتی بالگان تقسیم می شوند. اغلب ماهی ها ( شامل ۳۰ هزار گونه ) پرتوباله هستند. ماهی های استخوانی دارای ستون فقرات باله ای و ری ها هستند و نوعاً دارای «مثانه شنا» می باشند. مثانه شنا موجب توازن بین شناوری و غوطه وری آن ها می شود بدون اینکه مجبور به استفاده از باله ها باشند. این سیستم در بسیاری گونه ها از دست رفته و به صورت شش های اولیه در ماهی های ششی درآمده است. ماهی های استخوانی همچنین دارای اپرکولوم هستند که به آن ها کمک می کند بدون استفاده از باله ها برای شنا به تنفس بپردازند. مثانه ششی یک اندام داخلی پرشده از گاز است که به ماهی ها امکان شناوری می دهد تا بدون صرف انرژی در هر عمقی از آب به سر برند. این اندام برای تولید صدا نیز بکار می رود و از نظر تکاملی معادل شش ها است. ماهی های استخوانی شامل کوسه، پرتوماهی و موش ماهی می باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماهی، نیای مشترک پستانداران، خزندگان، پرندگان و دوزیستان است. در واقع موجودات چهارپای خشکی زی از ماهی به وجود آمده و حدود ۴۰۰ میلیون سال پیش روی زمین گام نهادند. آن ها برای حرکت خود دارای باله های سینه ای و شکمی جفتی بودند. باله های سینه ای به صورت دست ( در چارپایان یا انسان ) و باله های شکمی به صورت پا درآمد.
باله برجسته ترین خصوصیت ماهی است و به صورت زواید استخوانی از بدن آن ها بیرون زده و پوست روی آن را می پوشاند. به جز دم ( باله پسینی ) ، بقیه باله ها ارتباط مستقیم با ستون مهره ندارند و توسط عضلاتی در جای خود محکم می شوند. کارکرد اصلی باله ها، شنای ماهی و کنترل حرکات است. باله ها در نقاط مختلف بدن کارکرد متفاوتی مثل راندن به جلو، دور زدن، حفظ موقعیت موجود یا متوقف ساختن ماهی دارند. اغلب ماهی ها در زمان شنا از باله استفاده می کنند ولی ماهی پرنده از باله سینه ای خود برای پرش و قورباغه ماهی برای سینه خیز رفتن استفاده می کنند. باله ها کارکردهای دیگری نیز دارند. باله مقعدی پشه ماهی در رهاسازی اسپرم به کار می رود و در کوسه دم دراز از باله دمی برای بیهوش کردن شکار استفاده می شود. زوائد باله های پشتی سنگ ماهیان مرجانی زهر تزریق می کنند.
انواع مختلف باله وجود دارد. برخی از آن ها در فرایند تکامل در برخی گونه های ماهی حذف شده است.
ماهی ها از نظر دستگاه استخوانی به دو دسته ماهیان استخوانی و غضروفی تقسیم می شوند. ماهی استخوانی بنوبه خود به دو دسته پرتوبالگان ( سفره ماهی ) و گوشتی بالگان تقسیم می شوند. اغلب ماهی ها ( شامل ۳۰ هزار گونه ) پرتوباله هستند. ماهی های استخوانی دارای ستون فقرات باله ای و ری ها هستند و نوعاً دارای «مثانه شنا» می باشند. مثانه شنا موجب توازن بین شناوری و غوطه وری آن ها می شود بدون اینکه مجبور به استفاده از باله ها باشند. این سیستم در بسیاری گونه ها از دست رفته و به صورت شش های اولیه در ماهی های ششی درآمده است. ماهی های استخوانی همچنین دارای اپرکولوم هستند که به آن ها کمک می کند بدون استفاده از باله ها برای شنا به تنفس بپردازند. مثانه ششی یک اندام داخلی پرشده از گاز است که به ماهی ها امکان شناوری می دهد تا بدون صرف انرژی در هر عمقی از آب به سر برند. این اندام برای تولید صدا نیز بکار می رود و از نظر تکاملی معادل شش ها است. ماهی های استخوانی شامل کوسه، پرتوماهی و موش ماهی می باشند.
wiki: باله ماهی