بالف

لغت نامه دهخدا

بالف. ( اِخ ) ( مایکل ویلیام ) آوازخوان و آهنگساز ایرلندی که به سال 1808 م. در دوبلین بدنیا آمد و در 1870 م. درگذشت. او از کشورهای ایتالیا و فرانسه و آلمان و روسیه دیدن کرد و در همین سفرها اپراهای خود را نوشت.

فرهنگ فارسی

آواز خوان و آهنگساز ایرلندی

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
الف (۲۲ بار)
ب (۲۶۴۹ بار)

پیشنهاد کاربران

آیا� بالف �همان� بالو � با آوانگاری balov نمیتونه باشه؟ آیا بالف کلا که این کلا آوانگاریش kola و
همان کلات یا آباد و آبادی نیست؟ اگر این مفهوم درست باشد ، بالف کلا میتواند محل تجمع اهل معنا باشد؟ محلاتی چون درویش خیل و . . . هم می توانند در این معنا ، مسماء شده باشند.
روستایی در بابل

بپرس