بالعدوه

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
عدو (۱۰۶ بار)

«عُدْوَة» از مادّه «عَدْو» (بر وزن سرو) در اصل، به معنای تجاوز کردن است ولی به حاشیه و اطراف هر چیز نیز «عَدْو» گفته می شود; زیرا از حد وسط به یک جانب تجاوز کرده است، و در آیه مورد بحث، به همین معنای طرف و جانب آمده است.
. عدوه کنار بیابان و دره است. «اَلْعُدْوَةُ: شاطِی‏ءُ الْوادی وَ جانِبُهُ». یعنی آنگاه که شما در کناره نزدیک‏تر و آنها در کناره دورتر بودند و کاروان پائین از شما بود. مراد نزدیکی و دوری نسبت به مدینه است چنان که گفته‏اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس