بالرفاء والبنین. [ بِرْ رَ ءِ وَل ْ ب َ] ( ع ق مرکب ) ( از: ب + ال + رفاء بمعنی سازواری + و+ ال + بنین بمعنی پسران ) کلمه ای است که در زناشویی گویند، یعنی مجتمع و برچسبان و با رفائیت و آرام باشند و دارای اولادی ذکور گردند. ( ناظم الاطباء ). و عرب اکراه داشت ازین که بالبنات گوید. ( ناظم الاطباء ).
