بالحکمه

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
حکم (۲۱۰ بار)

«حکمت» از مادّه «حُکْم» به معنای علم و دانش و منطق و استدلال است، و در اصل به معنای «منع» آمده و از آنجا که، علم و دانش و منطق و استدلال، مانع از فساد و انحراف است به آن «حکمت» گفته شده، و نخستین گام در دعوت به سوی حق، استفاده از منطق صحیح و استدلالات حساب شده است. و به تعبیر دیگر، دست انداختن در درون فکر و اندیشه مردم، به حرکت در آوردن آن و بیدار ساختن عقل های خفته، نخستین گام محسوب می شود. «حکمت» در سوره «ص» به معنای علم و دانش و نیروی تدبیر امور کشور یا مقام نبوت، و یا همه اینها است. «حکمت» گاه، جنبه «علمی» دارد که از آن تعبیر به «معارف عالیه» می شود، و گاه جنبه «عملی» که از آن تعبیر به «اخلاق و عمل صالح» می گردد، و داود(علیه السلام) از همه اینها بهره وافر داشت.