بالجونه. [ ن َ ] ( اِخ ) بگفته جوینی در جهانگشای نام چشمه ای است ظاهراً در نواحی واقع میان جنوب دریاچه بایکال تا دیوار چین : چشمه ایست که آنرا بالجونه گویند آنجائی که میان چنگیز و خان قبیله کرائیت بنام اونگ خان جنگ در گرفته است و چنگیزخان با لشکر اندک اونگ خان را با گروه انبوه منهزم گردانیده. و این حال در شهور سنه تسع و تسعین و خمسمائه ( 599 هَ. ق. ) واقع شده است. ( از جهانگشای جوینی ص 27 ). در حبیب السیر ( چ خیام ج 3 ص 20 ) این نام بصورت بالجویه آمده و آنرا در حدود ختا دانسته است.
