بالْتیمور، دِیوید (۱۹۳۸)(Baltimore, David)
بالْتیمور، دِیوید
ویروس شناس امریکایی. با همکاری رِناتو دالبکوو هوارد تِمین، آنزیم نسخه بردار معکوسرا در برخی از ویروس ها کشف کرد و به همین سبب، در ۱۹۷۵ برندۀ جایزۀ نوبل پزشکی شد. این آنزیم خاص می تواند از روی اسید ریبونوکلئیک(آراِن اِی)، اسید دئوکسی ریبونوکلئیک(دی اِن اِی) بسازد. در ۱۹۷۰، بالتیمور و تمین مستقل از هم گروه ویروس های رتروویروس را کشف کردند. مادۀ وراثتی این ویروس به شکل اسید ریبونوکلئیک است و ویروس می تواند ژن های خود را وارد اسید دئوکسی ریبونوکلئیک سلول میزبان کند. بالتیمور و همسرش، آلیس هوئانگ، کشف کردند که ویروسِ عامل التهاب تاولی دهانبا استفاده از آنزیم نسخه بردار معکوس از اسید ریبونوکلئیک خود نسخه برداری می کند و تکثیر می شود. این نتایج باعث شگفتی جامعۀ علمی شد که اصل مرکزیاولیۀ فرانسیس کریکدر زیست شناسی مولکولی را پذیرفته بود. براساس این اصل، اطلاعات وراثتی در جهتی متضاد از اسید دئوکسی ریبونوکلئیک در کروموزوم ها به اسید ریبونوکلئیک، و از اسید ریبونوکلئیک به پروتئین ساخته شده در سیتوپلاسم یاختهمنتقل می شوند. نتایج تحقیق بالتیمور خلاف این اصل را نشان می داد. بالتیمور در نیویورک زاده شد و در کالج سوارتمور، در پنسیلوانیا، و دانشگاه راکفلردرس خواند. در ۱۹۶۵، درپی دعوتی به گروه تحقیقاتی رناتو دالبکو در مؤسسۀ سالک، واقع در لاخویای کالیفرنیاپیوست و در زمینۀ وراثت در ویروس ها به تحقیق پرداخت. در ۱۹۷۲، عضو هیئت علمی مؤسسۀ فناوری ماساچوستشد و اکنون در این مؤسسه استاد است. او در ۱۹۹۰ به سمت ریاست دانشگاه راکفلر برگزیده شد. یک سال بعد، درپی مشاجره ای در خصوص مقاله ای تحقیقاتی که او و یکی از همکارانش در مؤسسۀ فناوری ماساچوست به چاپ رسانده بودند و برخی ادعا می کردند شیادانه است، از این سمت استعفا کرد؛ شخصاً به عمل خلاف متهم نشد.
بالْتیمور، دِیوید
ویروس شناس امریکایی. با همکاری رِناتو دالبکوو هوارد تِمین، آنزیم نسخه بردار معکوسرا در برخی از ویروس ها کشف کرد و به همین سبب، در ۱۹۷۵ برندۀ جایزۀ نوبل پزشکی شد. این آنزیم خاص می تواند از روی اسید ریبونوکلئیک(آراِن اِی)، اسید دئوکسی ریبونوکلئیک(دی اِن اِی) بسازد. در ۱۹۷۰، بالتیمور و تمین مستقل از هم گروه ویروس های رتروویروس را کشف کردند. مادۀ وراثتی این ویروس به شکل اسید ریبونوکلئیک است و ویروس می تواند ژن های خود را وارد اسید دئوکسی ریبونوکلئیک سلول میزبان کند. بالتیمور و همسرش، آلیس هوئانگ، کشف کردند که ویروسِ عامل التهاب تاولی دهانبا استفاده از آنزیم نسخه بردار معکوس از اسید ریبونوکلئیک خود نسخه برداری می کند و تکثیر می شود. این نتایج باعث شگفتی جامعۀ علمی شد که اصل مرکزیاولیۀ فرانسیس کریکدر زیست شناسی مولکولی را پذیرفته بود. براساس این اصل، اطلاعات وراثتی در جهتی متضاد از اسید دئوکسی ریبونوکلئیک در کروموزوم ها به اسید ریبونوکلئیک، و از اسید ریبونوکلئیک به پروتئین ساخته شده در سیتوپلاسم یاختهمنتقل می شوند. نتایج تحقیق بالتیمور خلاف این اصل را نشان می داد. بالتیمور در نیویورک زاده شد و در کالج سوارتمور، در پنسیلوانیا، و دانشگاه راکفلردرس خواند. در ۱۹۶۵، درپی دعوتی به گروه تحقیقاتی رناتو دالبکو در مؤسسۀ سالک، واقع در لاخویای کالیفرنیاپیوست و در زمینۀ وراثت در ویروس ها به تحقیق پرداخت. در ۱۹۷۲، عضو هیئت علمی مؤسسۀ فناوری ماساچوستشد و اکنون در این مؤسسه استاد است. او در ۱۹۹۰ به سمت ریاست دانشگاه راکفلر برگزیده شد. یک سال بعد، درپی مشاجره ای در خصوص مقاله ای تحقیقاتی که او و یکی از همکارانش در مؤسسۀ فناوری ماساچوست به چاپ رسانده بودند و برخی ادعا می کردند شیادانه است، از این سمت استعفا کرد؛ شخصاً به عمل خلاف متهم نشد.
wikijoo: بالتیمور،_دیوید_(۱۹۳۸)