بالامحله. [ م َ ح َل ْ ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) محله بالا. کوی بالای هر آبادی. برابر محله پائین یا پائین محله.بالامحله. [ م َ ح َل ْ ل َ ] ( اِخ ) از دهات سیاه رستاق تنکابن. و رجوع به ترجمه مازندران و استرآباد رابینو ص 144 شود.
