لغت نامه دهخدا
بالال. ( اِ ) بالار. ( جهانگیری ). ستون و چوب پوشش عمارت. ( برهان قاطع ). شاه تیر بزرگ خانه. ( آنندراج ). تیر سقف. ( فرهنگ شعوری ). تیر خانه. ( اوبهی ). بالاگر. || پاره از چوب. ( آنندراج ). || درخت سطبر. ( آنندراج ). و نیز رجوع به بالار و بالاگر شود. فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - تیر ستبر که در پوشش خانه ها بکار برند چوب بزرگ و ضخیم که دو سر آنرا بر بالای دو دیوار ساختمان گذارند و سر تیرههای سقف را روی آن قرار دهند حمال سرانداز شاه تیر بالا گر . ۲ - ستون . 