بالاطلب. [ طَ ل َ ] ( نف مرکب ) بلندی خواه. بالاجوی. که بالا جوید. ترقی خواه. برتری جوی. بالاطلبنده : بالاطلبان که اوج جویندبالای فلک جز این نگویند.نظامی.
