بالاسنج

لغت نامه دهخدا

بالاسنج. [ س َ ] ( نف مرکب )که اندازه بالا گیرد. سنجنده قامت. اندازه گیرنده قد. || ( اِ مرکب ) قدسنج . قامت سنج. آلت و وسیله ای که بدان اندازه قامت اشخاص را به دست آرند و معمولاً عبارت است از عمودی مدرج بدرجاتی که میزان ارتفاع را نشان میدهد و برپایه ای مسطح نهاده شده و آن کس را که خواهند ارتفاع قامتش را اندازه گیرند بر آن سطح قرار دهند و تخته ای را که بر میله عمود نصب و متحرک است تا به انتهای میله بالا برند و پس از قرار گرفتن شخص مورد آزمایش فرود آرند بدان حد که درست بر فرق سر او مماس شود و درجه محاذی آن ارتفاع قامت وی را بنماید. رجوع به روان شناسی پرورشی دکتر سیاسی فصل اندازه گیری قد شود.

فرهنگ عمید

وسیله ای مرکب از دوربین و میلۀ مدرج برای اندازه گیری ارتفاعات و تغییرات مختصر ارتفاع یا اختلاف تراز دو نقطه، کاتتومتر.

دانشنامه آزاد فارسی

پیشنهاد کاربران

بپرس