بالاسحار

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
سحر (۶۳ بار)

«أَسْحار» جمع «سحر» (بر وزن بشر)، در اصل به معنای «پوشیده و پنهان بودن» است; و چون در ساعات آخر شب، پوشیدگی خاصی بر همه چیز حاکم است، «سحر» نامیده شده است.
(به فتح س.ح) نزدیک صبح. صحاح گوید «السحر قبیل الصبح» طبرسی گوید: سحر وقا قبل از طلوع فجر است اصل آن به معنی خفاء است که شخص در آن وقت در تاریکی مخفی است به ریه سحر گویند که محلش مخفی است. . نا گفته نمانر آیاتیکه جریان رفتن آل لوط را بیان می‏کند در آنهاهست که فرشتگاه گفتند: تو با خانواده ات پاسی از شب گذشته یروید . در این صورت می‏توان گفت که آنهادر شب رفته و طرف صبح از منطقه خطر گذشته‏اند لذا فرموده «نَجَّیْناهُمْ بِسَحَرٍ». ، . اسحار جمع سحر است آیات از استغفار جمع سحر است آیات از استغفار در سحر گاهها حکایت می‏کند که بهترین وقت برای یاد خداست خوشابه حال آنانکه در آن اوقات مبارک با خدای خود راز و نیاز دارند. سحور طعامی است که در آن وقت تناول شود و تسحّر خوردن آن است (راغب).