بالاخوانی

لغت نامه دهخدا

بالاخوانی. [ خوا / خا ] ( حامص مرکب ) کنایه از آن است که کسی چیزی را زیاده از آنچه هست وانماید. ( برهان قاطع ). یعنی زیاده از آنچه هست خود راوانمودن. ( آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ). خود را زیادتر از آنچه هست وانمودن. ( فرهنگ نظام ) :
یک خود را بصد سازد ظهوری خرج در مجلس
کند تا مدعی را زیر،بالاخوانیی دارد.
ظهوری ( از آنندراج ).
چو دید از قامت او سرو نرخ خویش را نازل
ز بالاخوانی بیجای قمری منفعل باشد.
محسن تأثیر ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

خود را زیاده از آنچه که هستند وانمودن

پیشنهاد کاربران

بپرس