بال چتری

بال چتری ( به انگلیسی: Bal - chatri ( /bɑ:l tʃʌθri/ ) ) تله هایی هستند که برای گرفتن پرندگان شکاری ( رپتورها ) طراحی شده اند. این تله اساساً شامل یک قفس است که در داخل آن یک جونده زنده یا پرنده کوچک به وضوح قابل دیدن است، با یک سری طناب های تک رشته ای که به سطح آن متصل شده اند تا پاهای یک رپتور آزادپرواز را که سعی درگرفتن طعمه دارد، به دام بیاندازند. [ ۱] این نام از کلمه هندی گرفته شده توسط تله گذاران در هند گرفته شده است. تله های بال چتری اصلاح شده نیز برای شکار سنگ چشم استفاده می شوند. [ ۲]
بال چتری در شرق هند به عنوان تله ای ساخته شده و توسط بازداران برای صید پرندگان شکاری مناسب برای آموزش برای شکار ساخته شده است. این قفس شامل یک قفس کوچک، مخروطی شکل و عصایی بود که شامل پرندگان طعمه زنده برای جذب شکارچیان بود، و با حلقه های موی اسب متصل به آن پوشانده شده بود تا پاهای آنها را درهم ببندد. [ ۳] اصطلاح بال چتری ( هندی: बाल छत्री ) پس از شکل آنها به اشتباه به عنوان «چتر پسر»، [ ۴] یا «چتر کوچک» ترجمه شده است، اما به درستی به «چتر مویی» ترجمه شده است و به طناب های ساخته شده از موی اسب لنگر انداخته شده به چارچوب چترمانند اشاره دارد. [ ۵] استفاده از بال چتری ها همچنان توسط شاهین داران ادامه دارد، اما در پروژه های تحقیقاتی پرنده شناسی که نیاز به گرفتن شکارچیان برای حلقه گذاری و دیگر روش ها، مانند نمونه گیری خون دارد، نیز استفاده می شوند. [ ۳]