بال زن

بال زن ( به انگلیسی: ornithopter ) به وسایل پرنده ای گفته می شود که به کمک بال زدن از زمین جدا شده و پروازمی کنند.
طراحان بال زن ها می کوشند تا شیوه پرواز پرندگان، خفاش ها، و حشرات را به صورت مکانیکی تقلید کنند. بزرگی و کوچکی بال زن ها ممکن است متفاوت باشد اما در ساخت بال زن ها معمولاً تناسب هایی که بدن پرندگان و حشرات دارند رعایت می شود. بال زن های سرنشین داری هم ساخته شده و برخی نیز موفق به پرواز شده اند. بال زن ها دو گونه اصلی دارند: نوع موتوردار و نوع دیگر که به وسیله زور ماهیچه های خلبان آن به پرواز درمی آید.
از همان دوران انسان پرنده ی افسانه ای دایدالوس در یونان باستان، مردم آرزوی پرواز در آسمان را داشتند برخی معتقد بودند که اگر بتوانند از پرندگان و بال زدن آنها تقلید کنند می توانند پرواز کنند. در حدود ۸۴۰ سال پس از میلاد و نیز در قرون وسطا افراد زیادی به خودشان بال بستند و صخره ها و برج ها پریدند تا بتوانند پرواز کند اما به زمین خوردند و گاهی هم مرگ عاقبت این آزمایش جسورانه بود سپس در قرن پانزدهم میلادی لئوناردو داوینچی از ذهن خلاق خود برای کشف رموز پرواز استفاده کرد و باور داشت انسان می تواند با یادگیری از پرندگان پرواز را یاد بگیردبنابراین او شروع به کشیدن طرح های اولیه از ماشین های بال مانندی که بال زن نامیده می شدند کرد. تا جایی که ما می دانیم، داوینچی هرگز سعی نکرد این ماشین را بسازد و متاسفانه این ماشین ها اصلا پرواز نمی کردند پرواز پرنده بسیار پیچیده تر از چیزی بود که حتی داوینچی درک کرده بود با این وجود این اولین تلاش علمی برای اختراع یک ماشین پرنده محسوب می شد.
در یک افسانه از یونان باستان دایدالوس اولین صنعتگری بود که یک هزارتوی افسانه ای برای شاه مینوس ساخت اما شاه او را به زندان انداخت تا راز ساخت آن فاش نکند اما دایدالوس با پسرش ایکاروس توانستند با بال هایی از موم و پر به آسمان رفته و فرار کنند؛ اما ایکاروس از شوق پرواز آن قدر بالا رفت که خورشید موم ها را ذوب کرد و ایکاروس به دریا افتاد.