باقی بِالله، محمّد باقی (کابل ۹۷۱ـ دهلی ۱۰۱۲ق)
(معروف به خواجه بیرنگ) عارف، شاعر و نویسندۀ فارسی گوی کابلی. به همراه استادش صادقی حلوایی به فرارود رفت و به تصوف گرایید. پس از آن به هندوستان رفت و برای یافتن پیر و مرشد به دهلی، سنبل، لاهور و کشمیر سفر کرد و در خدمت مشایخ آن دیار بود. بار دیگر به فرارود بازگشت و این بار در امکنه به مولانا خواجگی محمد امکنگی دست ارادت داد و از او اجازۀ ارشاد یافت. پس از بازگشت به هند، تا پایان عمر به ارشاد طالبان و ترویج طریقۀ نقشبندیه گذراند. آثاری به نظم و نثر از او به جا مانده که مجموعۀ آن ها با عنوان کلیات باقی بالله به چاپ رسیده است (لاهور، ۱۹۶۷).
(معروف به خواجه بیرنگ) عارف، شاعر و نویسندۀ فارسی گوی کابلی. به همراه استادش صادقی حلوایی به فرارود رفت و به تصوف گرایید. پس از آن به هندوستان رفت و برای یافتن پیر و مرشد به دهلی، سنبل، لاهور و کشمیر سفر کرد و در خدمت مشایخ آن دیار بود. بار دیگر به فرارود بازگشت و این بار در امکنه به مولانا خواجگی محمد امکنگی دست ارادت داد و از او اجازۀ ارشاد یافت. پس از بازگشت به هند، تا پایان عمر به ارشاد طالبان و ترویج طریقۀ نقشبندیه گذراند. آثاری به نظم و نثر از او به جا مانده که مجموعۀ آن ها با عنوان کلیات باقی بالله به چاپ رسیده است (لاهور، ۱۹۶۷).