باقولی

لغت نامه دهخدا

باقولی. [ ] ( اِخ ) ابوالحسن علی بن حسین بن علی نحوی اصفهانی. موصوف به جامعالعلوم و معروف به جامع باقولی. وی در علم نحو و فنون اعراب قدوه افاضل عصر خود بود، او راست : البیان فی شواهدالقرآن ، تفسیرالقرآن ، الجواهر، شرح اللمع، علل القرائه ، کشف المشکلات و ایضاح المعضلات فی علل القرآن ،المجمل ، او در سال 535 هَ. ق. در قید حیات بوده و سال وفاتش مضبوط نیست. ( از ریحانة الادب ج 1 ص 245 ).

فرهنگ فارسی

از اصفهان از علمای نحو و فنون

پیشنهاد کاربران

بپرس