باقدرایی

لغت نامه دهخدا

باقدرایی. [ ق َ ] ( ص نسبی ) منسوب به باقدرا از قرای بغداد.

باقدرایی. [ ق َ ] ( اِخ ) حسین بن علی بن مهجل ابوعبداﷲ ضریر باقدرایی. مقری بود و در ربیعالاول سال 582 هَ. ق. درگذشت. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس