بافروغ. [ ف ُ ] ( ص مرکب ) ( از: با + فروغ ). روشن. تابناک. نورانی : گوش سر بربند از هزل و دروغ تا ببینی شهر جان با فروغ.مولوی.همچو وعده مکر و گفتار دروغ آخرش رسوا و اول با فروغ.مولوی.