بافر دیسک

بافر دیسکدر ذخیره سازی کامپیوتر، بافر دیسک ( اغلب دوپهلو، حافظه نهان دیسک یا بافر کش نامیده می شود ) حافظه جاسازی شده در یک هارد دیسک که به عنوان یک بافر بین بقیه کامپیوتر و پلاتر فیزیکی هارد دیسک است، برای ذخیره سازی استفاده می شود. هارد دیسک های مدرن با ۸ - ۱۲۸ مگابایت، از این حافظه آمده، و دیسک های حالت جامد با تا ۵۱۲ مگابایت یا ۱ گیگابایت نیز به همین صورت از این حافظه آمده اند. در اواخر ۱۹۸۰، به دلیل اینکه تقریباً تمام هارد دیسک ها به فروش رسید، میکروکنترلرها یا ATA، سریال ATA، SCSI یا رابط کانال فیبر، جاسازی شدند. مدارات درایو معمولاً مقدار کمی از حافظه را برای ذخیرهٔ بیت ها در رفت وآمد پلاتر دیسک، استفاده می کنند. بافر دیسک از لحاظ فیزیکی متمایز است و از صفحات مختلف کش جهت نگهداری سیستم عامل در حافظهٔ اصلی کامپیوتر استفاده می کند. بافر دیسک به وسیلهٔ میکروکنترلرای که در درایو هارددیسک است کنترل می شود و صفحهٔ کش نیز به وسیلهٔ کامپیوتر برای دیسکی که ضمیمه شده است، کنترل می شود. بافر دیسک معمولاً کوچک است، از ۸ تا ۶۴ ، MiB، و صفحهٔ کش به طور کلی تمام حافظهٔ فیزیکی استفاده نشده است. زمانی که داده در صفحهٔ کش در چندین زمان دوباره استفاده می شود، داده در بافر دیسک به ندرت استفاده می شود. از این جهت، انواع کش دیسک و بافر کش اسم غلطی هستند؛ در کنترل کننده های حافظهٔ جاسازی شده بیش تر بافر دیسک نامیده می شود. توجه شود که که آرایه کنترل کننده های دیسک برخلاف کنترل کنندهٔ دیسک معمولاً حافظهٔ کش نرمال 0. 5 - 8 GiB دارند.
زمانی که خواندن از دیسک را اجرا می کنیم، بازوهای هد خواندن /نوشتن را حرکت می دهند برای نزدیک شدن به ترک صحیح، و بعد از زمان انجام یسری تغییرات هد خواندن شروع به کندن بیت ها می کند. معمولاً، اولین سکتور برای خواندن، یکی از درخواست ها برای سیستم عامل نیست. دیسک کامپیوترهای جاسازی شده معمولاً سکتورهای درخواست داده نشده را در بافر دیسک ذخیره می کند به این دلیل که سیستم عامل بعداً آن ها را درخواست کند.
میکروکنترلر دیسک های جاسازی شده ممکن است به یک کامپیوتر اصلی سیگنال بدهد که نوشتن دیسک فوراً پس از دریافت نوشتن داده کامل شده است، قبل اینکه داده ها دقیقاً روی پلاتر نوشته بشوند. سیگنال اولیه اجازه می دهد که کامپیوتر اصلی کارش را ادامه بدهد حتی در مورد داده هایی که طبیعتاً هنوز نوشته نشده اند. این می تونه گاهی اوقات خطرناک باشد، چرا که پاور قبل از اینکه داده ها به طور ثابت در مدیای مغناطیسی فیکس شوند، تمام می شود، داده ها ممکن است از روی بافر دیسک پاک شوند ( از بین بروند ) و فایل سیستم روی دیسک ممکن است به طرف چپ صفحه ناجور ( متناقض ) بشود. در بعضی دیسک ها، این دورهٔ آسیب پذیر بین سیگنال دادن کامل شدن نوشتن و فیکس شدن داده می تواند به طور قراردادی طول بکشد، همانند نوشتن که می توانند به طور نامحدود بوسیلهٔ درخواست هایی که می رسد مدت دار باشد. به این دلیل، افزایش در نوشتن می تواند بحث بر انگیز باشد. هماهنگی می تواند ادامه پیدا کند، اگرچه، بوسیلهٔ استفاده کردن از بستهٔ باتری سیستم حافظه برای کش دیتا. البته این معمولاً تنها در بالای کنترل کننده های RAID پیدا می شود. متناوباً، کس می تواند به طور ساده خاموش بشود هنگامی که به درستی داده بیش تر از چیزی که برای نوشتن ضروری است فرض بشود. گزینهٔ دیگر برای ارسال داده به دیسک در یک نظم دقت مدیریت و مشکل فلش کش معمولاً در مکان های درست، شبیه فایل سیستم ZFS انجام می شود.