بافتکار

لغت نامه دهخدا

بافتکار. ( ص مرکب ) که بافد. که بافتن پیشه دارد. جولاهه. بافنده. حائک. آنکه کارش بافتن است. نساج :
این بافتکار دنیی جولاهه
رشتن ز هیچ و هیچ بود کارش.
ناصرخسرو.

فرهنگ فارسی

که بافتن پیشه دارد

فرهنگ عمید

= بافنده

پیشنهاد کاربران

بپرس