بافت همبند که از آن به نام بافت پیوندی هم یاد می شود، در ساختمان دستگاه عصبی مشارکت می کند. مهم ترین وظیفه بافت همبند در دستگاه عصبی محیطی، محافظت از دسته ها و رشته های عصبی است. هر عصب محیطی از دو نوع بافت تشکیل می گردد که عبارتند از:
• تارها یا رشته های عصبی هر رشته عصبی است که فیبر عصبی نیز نامیده می شود، در هدایت جریان عصبی نقش دارد که اجزای آن شامل آکسون، غلاف شوان و غلاف میلین ( در صورت وجود داشتن ) است. البته فیبرهای حسی محیطی برخلاف فیبرهای حرکتی محیطی، دارای دندریت های بلند و آکسون های کوتاه هستند که برای چنین دندریت های بلندی نیز وازه آکسون به کار می رود ( ببینید:رشته عصبی )
• بافت همبند بافتی است که نقش حفاظتی داشته و همچنین بافت عروقی را جهت تغذیه رشته های عصبی در خود جای می دهند. میزان بافت پیوندی در طول مسیر اعصاب محیطی متفاوت است. مقدار این بافت ها در جاهایی که عصب محیطی از روی سطح یک مفصل عبور می کند، افزایش می یابد. افزایش بافت همبند در نواحی مفصلی ( به خصوص مفاصل متحرک ) ، باعث حفظ و نگهداری دسته عصبی و در نتیجه رشته عصبی می گردد و از آسیب آن ها جلوگیری می کند.
بافت همبندی در اعصاب محیطی از سه لایه تشکیل می شود که شامل موارد زیر است:
• اپی نوریوم یا غلاف همبند عصب
• پری نوریوم
• اندونوریوم یا آندونور
اپی نوریوم یا غلاف همبند، بافت همبندی است که عصب محیطی را احاطه می کند و بیرونی ترین لایه آن محسوب می شود. اپی نوریوم در داخل یک عصب محیطی، فاسیکول ها را از یکدیگر جدا می کند، ولی در خارج از لایه پری نوریوم قرار دارد. وجود این بافت در تنه عصب محیطی باعث می شود که عصب مربوطه از تحرک بیشتری برخودار گردد و از چسبندگی آن به بافت های اطراف جلوگیری می کند. در شرایط بیماری و اختلال اعصاب محیطی، اپی نوریوم ضخیم تر می شود و به صورت واکنشی در مقابل ضایعه و آسیب، شروع به ساختن بافت کلاژن می کند. [ ۱]
هر فاسیکول توسط پری نوریوم احاطه می گردد که خود شامل گروهی از رشته های عصبی است. پری نوریوم نقش بسیار مهمی در حفاظت و پشتیبانی از رشته های عصبی دارد. پری نوریوم در التهابات موضعی بافتی، سدی حفاظتی را برای اعصاب محیطی به وجود می آورد. [ ۲]
این بخش از بافت همبند، یک عامل مهم جهت جلوگیری از عبور مولکول های بزرگ از لایه اپی نوریوم به داخل فاسیکول است. زمانی که پری نوریوم دچار ضایعه و شکافی گردد، رشته های عصبی داخل فاسیکول از ناحیه آسیب به بیرون رانده شده و در نتیجه عملکرد آن ها دچار اختلال می گردد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• تارها یا رشته های عصبی هر رشته عصبی است که فیبر عصبی نیز نامیده می شود، در هدایت جریان عصبی نقش دارد که اجزای آن شامل آکسون، غلاف شوان و غلاف میلین ( در صورت وجود داشتن ) است. البته فیبرهای حسی محیطی برخلاف فیبرهای حرکتی محیطی، دارای دندریت های بلند و آکسون های کوتاه هستند که برای چنین دندریت های بلندی نیز وازه آکسون به کار می رود ( ببینید:رشته عصبی )
• بافت همبند بافتی است که نقش حفاظتی داشته و همچنین بافت عروقی را جهت تغذیه رشته های عصبی در خود جای می دهند. میزان بافت پیوندی در طول مسیر اعصاب محیطی متفاوت است. مقدار این بافت ها در جاهایی که عصب محیطی از روی سطح یک مفصل عبور می کند، افزایش می یابد. افزایش بافت همبند در نواحی مفصلی ( به خصوص مفاصل متحرک ) ، باعث حفظ و نگهداری دسته عصبی و در نتیجه رشته عصبی می گردد و از آسیب آن ها جلوگیری می کند.
بافت همبندی در اعصاب محیطی از سه لایه تشکیل می شود که شامل موارد زیر است:
• اپی نوریوم یا غلاف همبند عصب
• پری نوریوم
• اندونوریوم یا آندونور
اپی نوریوم یا غلاف همبند، بافت همبندی است که عصب محیطی را احاطه می کند و بیرونی ترین لایه آن محسوب می شود. اپی نوریوم در داخل یک عصب محیطی، فاسیکول ها را از یکدیگر جدا می کند، ولی در خارج از لایه پری نوریوم قرار دارد. وجود این بافت در تنه عصب محیطی باعث می شود که عصب مربوطه از تحرک بیشتری برخودار گردد و از چسبندگی آن به بافت های اطراف جلوگیری می کند. در شرایط بیماری و اختلال اعصاب محیطی، اپی نوریوم ضخیم تر می شود و به صورت واکنشی در مقابل ضایعه و آسیب، شروع به ساختن بافت کلاژن می کند. [ ۱]
هر فاسیکول توسط پری نوریوم احاطه می گردد که خود شامل گروهی از رشته های عصبی است. پری نوریوم نقش بسیار مهمی در حفاظت و پشتیبانی از رشته های عصبی دارد. پری نوریوم در التهابات موضعی بافتی، سدی حفاظتی را برای اعصاب محیطی به وجود می آورد. [ ۲]
این بخش از بافت همبند، یک عامل مهم جهت جلوگیری از عبور مولکول های بزرگ از لایه اپی نوریوم به داخل فاسیکول است. زمانی که پری نوریوم دچار ضایعه و شکافی گردد، رشته های عصبی داخل فاسیکول از ناحیه آسیب به بیرون رانده شده و در نتیجه عملکرد آن ها دچار اختلال می گردد.
