بافت عصبی ( به انگلیسی: Nervous tissue ) یکی از اصلیترین بافت ها در میان مهره داران است. دستگاه عصبی شامل دو بخش دستگاه عصبی مرکزی ( مغز، نخاع ) و دستگاه عصبی محیطی ( اعصاب بدن ) می باشد. بافت عصبی از اکتودرم در دوران جنینی منشأ می گیرد. مهم ترین خواص بافت عصبی تحریک پذیری، هدایت و انتقال جریان عصبی می باشد. همه سلول های بافت عصبی دارای هسته می باشند. [ ۱]
سیستم عصبی به دو بخش اصلی قابل تقسیم است:
• سیستم عصبی مرکزی ( CNS ) که شامل مغز و نخاع است. مغز در محفظه درونی جمجمه نگهداری می شود و از مخ، مخچه و ساقه مغز تشکیل می گردد.
• سیستم عصبی محیطی ( PNS ) که شامل اعصاب محیطی و گانگلیون هاست. دستگاه عصبی پیرامونی به دو بخش سامانه عصبی خودگردان ( پارا سمپاتیک ) و سامانه عصبی سمپاتیک ( ارادی ) تقسیم می شود. دستگاه عصبی پیرامونی دربرگیرنده ۱۲ جفت عصب مغزی و ۳۱ جفت عصب نخاعی و گره های عصبی ( گانگلیون ) متعدد است.
اعصاب از سلول های ویژه ای به نام نورون تشکیل شده اند. نورون واحد ساختمانی و عملکردی دستگاه عصبی است. بافت عصبی همچنین دارای یاخته های پشتیبان به نام گلیال یا نوروگلیا است.
اصلی ترین یاخته های عصبی هستند. این یاخته ها وظیفه ترارسانی داده های عصبی را بردوش دارند. آنها این کار را از راه هدایت تکانه های الکتریکی انجام می دهند. نورون ها از راه زائده هایی بنام دندریت داده ها را دریافت کرده و از راه زائده های دیگری بنام آکسون داده ها را به یاخته پسین ترارسانی می کنند. جسم یاخته ای ( soma ) نورون ها، پریکاریون نام دارد. این یاخته ها تقسیم نمی شوند.
دندریت ها نازک و شاخه دار هستند. دندریت ها پیام های الکتروشیمیایی ( با میانجی گری میانجی ها و ناقل های عصبی - neurotransmitter ) را دریافت می کنند و درنتیجه ولتاژ یاخته تغییر می کند. آکسون ها، افکنش های ( زوائد ) درازی هستند که پیام الکتروشیمیایی را به سوی یاختهٔ بعد می برند. پایان آکسون شبیه لامپ یا حبابی است که پایانه ی آکسون خوانده می شود و از دندریت نورون بعدی توسط فاصلهٔ کمی به نام شکاف سیناپسی سوا شده است. هنگامی که پتانسیل عمل به شکاف عصبی می رسد، ناقل های عصبی در طول سیناپس رها شده و به گیرنده های پساسیناپسی می چسبند. درنتیجه پیام عصبی به مسیرش ادامه می دهد. [ ۲] [ ۳] نورون ها می توانند هم از لحاظ عملکردی و هم از لحاظ ساختاری طبقه بندی شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسیستم عصبی به دو بخش اصلی قابل تقسیم است:
• سیستم عصبی مرکزی ( CNS ) که شامل مغز و نخاع است. مغز در محفظه درونی جمجمه نگهداری می شود و از مخ، مخچه و ساقه مغز تشکیل می گردد.
• سیستم عصبی محیطی ( PNS ) که شامل اعصاب محیطی و گانگلیون هاست. دستگاه عصبی پیرامونی به دو بخش سامانه عصبی خودگردان ( پارا سمپاتیک ) و سامانه عصبی سمپاتیک ( ارادی ) تقسیم می شود. دستگاه عصبی پیرامونی دربرگیرنده ۱۲ جفت عصب مغزی و ۳۱ جفت عصب نخاعی و گره های عصبی ( گانگلیون ) متعدد است.
اعصاب از سلول های ویژه ای به نام نورون تشکیل شده اند. نورون واحد ساختمانی و عملکردی دستگاه عصبی است. بافت عصبی همچنین دارای یاخته های پشتیبان به نام گلیال یا نوروگلیا است.
اصلی ترین یاخته های عصبی هستند. این یاخته ها وظیفه ترارسانی داده های عصبی را بردوش دارند. آنها این کار را از راه هدایت تکانه های الکتریکی انجام می دهند. نورون ها از راه زائده هایی بنام دندریت داده ها را دریافت کرده و از راه زائده های دیگری بنام آکسون داده ها را به یاخته پسین ترارسانی می کنند. جسم یاخته ای ( soma ) نورون ها، پریکاریون نام دارد. این یاخته ها تقسیم نمی شوند.
دندریت ها نازک و شاخه دار هستند. دندریت ها پیام های الکتروشیمیایی ( با میانجی گری میانجی ها و ناقل های عصبی - neurotransmitter ) را دریافت می کنند و درنتیجه ولتاژ یاخته تغییر می کند. آکسون ها، افکنش های ( زوائد ) درازی هستند که پیام الکتروشیمیایی را به سوی یاختهٔ بعد می برند. پایان آکسون شبیه لامپ یا حبابی است که پایانه ی آکسون خوانده می شود و از دندریت نورون بعدی توسط فاصلهٔ کمی به نام شکاف سیناپسی سوا شده است. هنگامی که پتانسیل عمل به شکاف عصبی می رسد، ناقل های عصبی در طول سیناپس رها شده و به گیرنده های پساسیناپسی می چسبند. درنتیجه پیام عصبی به مسیرش ادامه می دهد. [ ۲] [ ۳] نورون ها می توانند هم از لحاظ عملکردی و هم از لحاظ ساختاری طبقه بندی شوند.
wiki: بافت عصبی