بافت حفره ای گونه ای از بافت سنگ های آتشفشانی است که دارای حفره و خلل و فرج بسیار است. این نوع بافت بیشتر در سنگ های آذرین شیشه ای یا سنگ های آذرین ناویدای بیرونی ( سنگ هایی که در سطح زمین سرد می شوند ) دیده می شود.
حفره های این نوع بافت در اثر بزرگ تر شدن حبابچه های گاز یا بخار در طی جریان جامد شدن سنگ پدید آمده اند. گونهٔ دیگری از بافت که با بافت حفره ای مرتبط است بافت بادامی[ ۱] نام دارد. در بافت های بادامی سنگ آتشفشانی که بیشتر از جنس بازالت یا آندزیت است حفره هایی دارد که با کانی های ثانویه ای هم چون زئولیت، کلسیت، کوارتز یا سنگ یمانی[ ۲] پر می شوند. به هر یک از این حفره های پرشده اصطلاحاً بادامچه[ ۳] گفته می شود. این بادامچه ها گاه می تواند خاستگاه سنگ های نیمه قیمتی هم چون عقیق باشد.
بافت حفره ای در سنگ پا و روباره سنگ[ ۴] ( تفالهٔ آتشفشانی ) نیز دیده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحفره های این نوع بافت در اثر بزرگ تر شدن حبابچه های گاز یا بخار در طی جریان جامد شدن سنگ پدید آمده اند. گونهٔ دیگری از بافت که با بافت حفره ای مرتبط است بافت بادامی[ ۱] نام دارد. در بافت های بادامی سنگ آتشفشانی که بیشتر از جنس بازالت یا آندزیت است حفره هایی دارد که با کانی های ثانویه ای هم چون زئولیت، کلسیت، کوارتز یا سنگ یمانی[ ۲] پر می شوند. به هر یک از این حفره های پرشده اصطلاحاً بادامچه[ ۳] گفته می شود. این بادامچه ها گاه می تواند خاستگاه سنگ های نیمه قیمتی هم چون عقیق باشد.
بافت حفره ای در سنگ پا و روباره سنگ[ ۴] ( تفالهٔ آتشفشانی ) نیز دیده می شود.
wiki: بافت حفره ای