باغچوان

لغت نامه دهخدا

باغچوان. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) باغچه بان. محافظ و نگهبان باغچه. آنکه حفظ و تعهد باغچه کند.باغبان باغچه. ( ناظم الاطباء ). باغبان. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) نحافظ باغچه نگاهبان باغ کوچک .

پیشنهاد کاربران

بپرس