باغْنویی شیرازی، حبیب الله (ح ۹۳۰ـ بخارا ۹۹۵ق)
(معروف به ملامیرزا جان) عالم دینی و تحشیه نویس ایرانی. چون از مردم محلۀ باغ نوی شیراز بود یا در آن محله می زیست به باغنویی آوازه یافت. در علوم عقلی از شاگردان جمال الدین محمود شیرازی بود. گویند از ۹۷۱ تا ۹۸۸ق در شیراز تدریس کرد. وی متکلّمی اشعری و شافعی و متأثر از آرای فخر رازی است. از آن جا که سنی مذهب بود در پادشاهی اسماعیل دوم صفوی به اردوگاه او در قزوین پیوست و از حمایت او برخوردار شد، اما پس از مرگ شاه، در ۹۸۸ق به هند و ماوراءالنهر رفت. باغنویی به فارسی و عربی می نوشت و آثارش بیشتر در تحشیه و تعلیق کتاب های پیشینیان است. از آثارش: حاشیۀ شرح عضدی بر مختصرالاصول ابن حاجب؛ حاشیه بر حاشیۀ خطایی بر مطول سکاکی؛ حاشیه بر شرح حکمة العین میرک بخاری؛ حاشیه بر شرح تجرید قوشچی؛ حاشیۀ اثبات الواجب القدیم جلال الدین دوانی؛ حاشیه بر حاشیۀ مطالع؛ حاشیه بر شرح مواقف.
(معروف به ملامیرزا جان) عالم دینی و تحشیه نویس ایرانی. چون از مردم محلۀ باغ نوی شیراز بود یا در آن محله می زیست به باغنویی آوازه یافت. در علوم عقلی از شاگردان جمال الدین محمود شیرازی بود. گویند از ۹۷۱ تا ۹۸۸ق در شیراز تدریس کرد. وی متکلّمی اشعری و شافعی و متأثر از آرای فخر رازی است. از آن جا که سنی مذهب بود در پادشاهی اسماعیل دوم صفوی به اردوگاه او در قزوین پیوست و از حمایت او برخوردار شد، اما پس از مرگ شاه، در ۹۸۸ق به هند و ماوراءالنهر رفت. باغنویی به فارسی و عربی می نوشت و آثارش بیشتر در تحشیه و تعلیق کتاب های پیشینیان است. از آثارش: حاشیۀ شرح عضدی بر مختصرالاصول ابن حاجب؛ حاشیه بر حاشیۀ خطایی بر مطول سکاکی؛ حاشیه بر شرح حکمة العین میرک بخاری؛ حاشیه بر شرح تجرید قوشچی؛ حاشیۀ اثبات الواجب القدیم جلال الدین دوانی؛ حاشیه بر حاشیۀ مطالع؛ حاشیه بر شرح مواقف.