باغایی

لغت نامه دهخدا

باغایی. ( ص نسبی ) منسوب به باغایه از شهرهای افریقا.

باغایی. ( اِخ ) احمدبن علی بن احمدبن محمدبن عبداﷲ الربی باغایی مقری ، مکنی به ابوالعباس.وی بسال 376 هَ. ق. باندلس آمد و در مسجد جامع قرطبه به قرائت قرآن پرداخت. محمدبن ابی عامر ملقب به منصور او را برای تربیت پسرش عبدالرحمن انتخاب کرد، اما چندی بعد بر او خشم گرفت و ویرا تبعید کرد. باغایی در سال 345 هَ. ق. در باغایه متولد شده و در ذیقعده 401 هَ. ق. در گذشته است. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس