باغ های بوچارت ( به انگلیسی: Butchart Gardens ) به مجموعه باغی گفته می شود که در جزیره ونکوور در ۲۱ کیلومتری شمال ویکتوریا در استان بریتیش کلمبیای کانادا واقع است. مساحت کل باغ ۵. ۲۶ هکتار است و در سال های ۱۹۳۹ - ۱۹۰۴ تحت نظارت جنی بوچارت طراحی و ایجاد شده است. سالانه یک میلیون نفر از باغ های بوچارت بازدید می کنند.
باغ های بوچارت در مکانی که قبلاً معدن سنگ آهک بود واقع شده است. این معدن به آر. پی. بوچارت تعلق داشت. در سال ۱۹۰۹، معدن سنگ آهک، پس از ۵ سال استخراج تعطیل و تخلیه شد. جنی بوچارت، همسر آر. پی. بوچارت، تصمیم گرفت بر بقایای معدن متروک، باغی ایجاد کند. در یک بازه زمانی ده ساله، با به کار گرفتن کارگران معدن که اکنون بی کار شده بودند، تخته سنگ ها و زباله ها از محوطه معدن خارج شد. با اسب و ارابه خاک به منطقه آورده شد و به این ترتیب نخستین باغ از مجموعه باغ های بوچارت به نام باغ سانکن ایجاد شد. طراحی اولین باغ به دست جنی بوچارت و سرباغبانش هیو لیندزی ( به انگلیسی: Hugh Lindsay ) انجام شد. در سال های بعد، با مشارکت معماران، طراحان باغ و باغبانان متعدد، بخش های دیگری نیز به این باغ افزوده شد: باغ ایتالیایی ( ۱۹۲۶ ) ، باغ رز ( ۲۹ - ۱۹۲۸ ) ، تالاب ستاره ( ۱۹۲۸ ) و باغ خصوصی ( ۱۹۲۸ ) . تا اواخر دهه ۳۰ میلادی، در باغ به روی بازدیدکنندگان باز بود و خانواده بوچارت بدون دریافت پول از بازدیدکنندگان پذیرایی می کردند. در سال ۱۹۳۹، خانواده بوچارت، مالکیت باغ های بوچارت را به نوه شان ایان راس واگذار کردند و راس ضمن گسترش باغ ها کسب و کار خانوادگی پردرآمدی نیز از محل باغ ایجاد کرد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفباغ های بوچارت در مکانی که قبلاً معدن سنگ آهک بود واقع شده است. این معدن به آر. پی. بوچارت تعلق داشت. در سال ۱۹۰۹، معدن سنگ آهک، پس از ۵ سال استخراج تعطیل و تخلیه شد. جنی بوچارت، همسر آر. پی. بوچارت، تصمیم گرفت بر بقایای معدن متروک، باغی ایجاد کند. در یک بازه زمانی ده ساله، با به کار گرفتن کارگران معدن که اکنون بی کار شده بودند، تخته سنگ ها و زباله ها از محوطه معدن خارج شد. با اسب و ارابه خاک به منطقه آورده شد و به این ترتیب نخستین باغ از مجموعه باغ های بوچارت به نام باغ سانکن ایجاد شد. طراحی اولین باغ به دست جنی بوچارت و سرباغبانش هیو لیندزی ( به انگلیسی: Hugh Lindsay ) انجام شد. در سال های بعد، با مشارکت معماران، طراحان باغ و باغبانان متعدد، بخش های دیگری نیز به این باغ افزوده شد: باغ ایتالیایی ( ۱۹۲۶ ) ، باغ رز ( ۲۹ - ۱۹۲۸ ) ، تالاب ستاره ( ۱۹۲۸ ) و باغ خصوصی ( ۱۹۲۸ ) . تا اواخر دهه ۳۰ میلادی، در باغ به روی بازدیدکنندگان باز بود و خانواده بوچارت بدون دریافت پول از بازدیدکنندگان پذیرایی می کردند. در سال ۱۹۳۹، خانواده بوچارت، مالکیت باغ های بوچارت را به نوه شان ایان راس واگذار کردند و راس ضمن گسترش باغ ها کسب و کار خانوادگی پردرآمدی نیز از محل باغ ایجاد کرد. [ ۱]
wiki: باغ های بوچارت