باغ صفائیه، در چشمه علی، شهر ری، باغی بود که برای ارج گذاری، پس از فوت میرزا صفا که یکی از صوفیان و عارفان نامدر دوران قاجاریه بود، به دستور ناصرالدین شاه به نام «باغ صفائیه» بوجود می آید و به پیرزاده نائینی، که یکی از مریدان نامدار میرزا صفا بود، اهدا میشود.
... [مشاهده متن کامل]
در دروان ناصرالدین شاه بعد از وفات میرزا صفا، ناصرالدین شاه به درخواست میرزا حسن خان سپهسالار، مزار میرزا صفا در چشمه علی را در سال ۱۲۹۱ قمری ( ۱۸۷۵ میلادی ) با «چهل و هشت ساعت آب از قنات متعلق به اراضی برج طغرل» به نام ( صفائیه ) در شهر ری، به ملکیت پیرزاده درآورد. «باغ صفائیه» در آن مکان ایجاد شد و پیرزاده در همان جا ساکن شد.
در سال ۱۳۱۶ قمری ( ۱۸۹۹ میلادی ) پس از ۲۵ سال از احدای باغ صفائیه، میان حاجی پیرزاده و ملک منصور میرزا شعاع السلطنه، پسر دوم مظفرالدین شاه، و مالک اراضی و قلعه و باغ دولت آباد، در مورد حدود باغ صفائیه اختلاف بوجود می آید ولی طبق دستور مظفرالدین شاه، هیاتی از رجال محل مورد اختلاف را بازدید می کنند و حق را به جانب حاجی پیزاده می دهند و نقشه ای از آنجا ترسیم می کنند که به تأیید و مُهر رجال مزبور می رسد. اتابک خان هم آنرا تأیید می کند و شاه هم بر آن صحه می گذارد .
باغ صفائیه پیرزاده در زمان خود محل آمد و شد رجال و اعیان قاجار، من جمله ناصرالدین شاه و ارادتمندان و دراویش صاحب نام بوده است. گفته می شود که روزی که ناصر الدین شاه در زیارتش از حرم شاه عبدالعظیم مورد سوء قصد قرار می گیرد و جانش را از دست می دهد، قرار بوده در بازگشت به کاخش، در تهران، برای دیدار و صرف ناهار با حاجی پیرزاده در باغ مذکور بگذراند.
پس از فوت پیرزاده ( ۲۴ ذیحجه ۱۳۲۱ قمری ) به وصیت او جسدش در همان باغ به خاک سپرده می شود.
• حاج میرزا صفا
• حاج میرزا محمد على پیرزاده نائینی
• نیرالدین پیرزاده ( فرزند حاج پیرزاده )
• علی اکبر داور ( وزیر دارائى رضاشاه پهلوی )
• میرزا غلامرضا اصفهانى
• حسن شاه ولى الله ( قطب سلسله کمیلیه )
• حاج میرزا شمسالدین تهرانى
... [مشاهده متن کامل]
در دروان ناصرالدین شاه بعد از وفات میرزا صفا، ناصرالدین شاه به درخواست میرزا حسن خان سپهسالار، مزار میرزا صفا در چشمه علی را در سال ۱۲۹۱ قمری ( ۱۸۷۵ میلادی ) با «چهل و هشت ساعت آب از قنات متعلق به اراضی برج طغرل» به نام ( صفائیه ) در شهر ری، به ملکیت پیرزاده درآورد. «باغ صفائیه» در آن مکان ایجاد شد و پیرزاده در همان جا ساکن شد.
در سال ۱۳۱۶ قمری ( ۱۸۹۹ میلادی ) پس از ۲۵ سال از احدای باغ صفائیه، میان حاجی پیرزاده و ملک منصور میرزا شعاع السلطنه، پسر دوم مظفرالدین شاه، و مالک اراضی و قلعه و باغ دولت آباد، در مورد حدود باغ صفائیه اختلاف بوجود می آید ولی طبق دستور مظفرالدین شاه، هیاتی از رجال محل مورد اختلاف را بازدید می کنند و حق را به جانب حاجی پیزاده می دهند و نقشه ای از آنجا ترسیم می کنند که به تأیید و مُهر رجال مزبور می رسد. اتابک خان هم آنرا تأیید می کند و شاه هم بر آن صحه می گذارد .
باغ صفائیه پیرزاده در زمان خود محل آمد و شد رجال و اعیان قاجار، من جمله ناصرالدین شاه و ارادتمندان و دراویش صاحب نام بوده است. گفته می شود که روزی که ناصر الدین شاه در زیارتش از حرم شاه عبدالعظیم مورد سوء قصد قرار می گیرد و جانش را از دست می دهد، قرار بوده در بازگشت به کاخش، در تهران، برای دیدار و صرف ناهار با حاجی پیرزاده در باغ مذکور بگذراند.
پس از فوت پیرزاده ( ۲۴ ذیحجه ۱۳۲۱ قمری ) به وصیت او جسدش در همان باغ به خاک سپرده می شود.
• حاج میرزا صفا
• حاج میرزا محمد على پیرزاده نائینی
• نیرالدین پیرزاده ( فرزند حاج پیرزاده )
• علی اکبر داور ( وزیر دارائى رضاشاه پهلوی )
• میرزا غلامرضا اصفهانى
• حسن شاه ولى الله ( قطب سلسله کمیلیه )
• حاج میرزا شمسالدین تهرانى
