باغ رفیع

لغت نامه دهخدا

باغ رفیع. [ غ ِ رَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) باغ بدیع. کنایه از بهشت عنبرسرشت. ( برهان ).

کنایه از بهشت عنبر سرشت

باغ رفیع ؛ بهشت.