باغ بارانی

باغ های بارانی ( به انگلیسی: Rain gardens ) که تأسیسات زیست نگهداری نیز نامیده می شوند، یکی از انواع روش های طراحی شده برای افزایش بازجذب روان آب توسط خاک هستند. آنها همچنین می توانند برای تصفیه روان اب های آلوده به توفان استفاده شوند. باغ های بارانی مکان های چشم اندازی طراحی شده اند که سرعت جریان، مقدار کل و بار آلاینده رواناب از مناطق غیرقابل نفوذ شهری مانند پشت بام ها، مسیرهای عبوری، پیاده روها، پارکینگ ها و مناطق چمن فشرده را کاهش می دهند. [ ۱] باغ های بارانی برای حفظ آب طوفان و افزایش زمان تأخیر نفوذ به گیاهان و خاک طبیعی یا مهندسی شده متکی هستند و در عین حال آلاینده های حمل شده توسط روان آب شهری را اصلاح و فیلتر می کنند. باغ های بارانی روشی را برای استفاده دوباره و بهینه سازی هر بارانی که می بارد، ارائه می کند و نیاز به آبیاری اضافی را کاهش می دهد یا پرهیز می کند. یکی از مزایای کاشت باغ های بارانی، کاهش دمای هوا و آب است، کاهشی که به ویژه در مناطق شهری حاوی سطوح غیرقابل نفوذ فراوانی که گرما را جذب می کنند، در پدیده ای به نام اثر جزیره گرمای مؤثر است.