باغ ایتالیایی ( یا Giardino all'italiana , تلفظ ایتالیایی: ) معمولاً به سبکی از باغ ها اشاره دارد، در هر کجا که قرار گرفته باشند، منعکس کننده معماری مشابه باغ های بزرگ رنسانس ایتالیایی هستند. در تاریخ باغ سازی، در دوران رنسانس، ایتالیا پیشرفته ترین و تحسین برانگیزترین باغ ها را در اروپا داشت که تأثیر زیادی بر ایجاد یا بهبود سبک دیگر کشورها، به ویژه باغ های فرانسوی و باغ های هلندی و سپس به این واسطه، باغ های بریتانیایی داشت.
باغ های ایتالیایی با شکلی رسمی چیده می شدند، اما احتمالاً به شیوه ای ملایم تر از سبک فرانسوی متأخر بودند و با هدف گسترش یا نمایش نظم معماری خانه در طبیعت به کار گرفته می شدند. باغی به این سبک و با استفاده از گیاهان مدیترانه ای، اغلب در هر کجای دنیا «باغ ایتالیایی» نامیده می شود.
از اواخر قرن هجدهم، بسیاری از باغ های ایتالیایی بزرگ در نسخه ای از سبک باغ های با منظره انگلیسی بازسازی شدند، و طیف وسیعی از انواع باغ هایی که واقعاً در ایتالیا یافت می شوند، تا حدی به شرایط آب و هوایی مختلف بستگی دارد.
باغ ایتالیایی به نوبهٔ خود تحت تأثیر باغ های رومی و باغ های رنسانس ایتالیا قرار داشت. اصول ایجاد باغ فرانسوی مبتنی بر اصول باغ ایتالیایی است، اما آندره لو نوتر در نهایت با تغییرات عمده ای که در آن ایجاد کرد، دو باغ وو لو ویکومت و ورسای را در قرن هفدهم طراحی نمود. باغ های رسمی اولیه انگلیسی متأثر از فواره ها و آبشارهایی بود که از عناصر باغ های رنسانس ایتالیا بودند و گرچه این نوع آبشارها باقی بودند، ولی مدل هلندی از سده هفدهم میلادی مورد تقلید بریتانیایی ها قرار گرفت. از اوایل قرن هجدهم به بعد، به لطف طراحانی مانند چارلز بریجمن، ویلیام کنت، کاپابیلیتی براؤن و هامفری رپتون، طراحی باغ در انگلستان تغییراتی کاملاً متفاوت، رمانتیک و غیررسمی پیدا کرد.
باغ های رومی ( لاتین: horti ) خود تا حد زیادی از باغ های یونانی الهام گرفته بودند و معمولاً به سبک باغ های پریستیل ساخته می شدند. طبقهٔ حاکمه در امپراتوری روم ( حدود ۱۰۰ قبل از میلاد - ۵۰۰ پس از میلاد ) به طور فعال اطلاعاتی در مورد کشاورزی، باغبانی، دامداری، سیستم های آبی و گیاه شناسی تبدال می کردند. باغ های لوکولوس ( هورتی لوکولانی ) در تپه پینسیان در نزدیکی رم، شکل و شمایل باغ ایرانی را در حدود ۶۰ سال قبل از میلاد، به اروپا معرفی کرد. این باغ مکانی برای آرامش و طیب خاطر، پناهگاهی در برابر زندگی شهری و مکانی مملو از معانی مذهبی و نمادین بود. همان طور که فرهنگ رومی توسعه یافت و به طور فزاینده ای از طریق تجارت تحت تأثیر تمدن های خارجی قرار گرفت، استفاده از باغ ها گسترش یافتند و باغ سازی در روم باستان رونق گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفباغ های ایتالیایی با شکلی رسمی چیده می شدند، اما احتمالاً به شیوه ای ملایم تر از سبک فرانسوی متأخر بودند و با هدف گسترش یا نمایش نظم معماری خانه در طبیعت به کار گرفته می شدند. باغی به این سبک و با استفاده از گیاهان مدیترانه ای، اغلب در هر کجای دنیا «باغ ایتالیایی» نامیده می شود.
از اواخر قرن هجدهم، بسیاری از باغ های ایتالیایی بزرگ در نسخه ای از سبک باغ های با منظره انگلیسی بازسازی شدند، و طیف وسیعی از انواع باغ هایی که واقعاً در ایتالیا یافت می شوند، تا حدی به شرایط آب و هوایی مختلف بستگی دارد.
باغ ایتالیایی به نوبهٔ خود تحت تأثیر باغ های رومی و باغ های رنسانس ایتالیا قرار داشت. اصول ایجاد باغ فرانسوی مبتنی بر اصول باغ ایتالیایی است، اما آندره لو نوتر در نهایت با تغییرات عمده ای که در آن ایجاد کرد، دو باغ وو لو ویکومت و ورسای را در قرن هفدهم طراحی نمود. باغ های رسمی اولیه انگلیسی متأثر از فواره ها و آبشارهایی بود که از عناصر باغ های رنسانس ایتالیا بودند و گرچه این نوع آبشارها باقی بودند، ولی مدل هلندی از سده هفدهم میلادی مورد تقلید بریتانیایی ها قرار گرفت. از اوایل قرن هجدهم به بعد، به لطف طراحانی مانند چارلز بریجمن، ویلیام کنت، کاپابیلیتی براؤن و هامفری رپتون، طراحی باغ در انگلستان تغییراتی کاملاً متفاوت، رمانتیک و غیررسمی پیدا کرد.
باغ های رومی ( لاتین: horti ) خود تا حد زیادی از باغ های یونانی الهام گرفته بودند و معمولاً به سبک باغ های پریستیل ساخته می شدند. طبقهٔ حاکمه در امپراتوری روم ( حدود ۱۰۰ قبل از میلاد - ۵۰۰ پس از میلاد ) به طور فعال اطلاعاتی در مورد کشاورزی، باغبانی، دامداری، سیستم های آبی و گیاه شناسی تبدال می کردند. باغ های لوکولوس ( هورتی لوکولانی ) در تپه پینسیان در نزدیکی رم، شکل و شمایل باغ ایرانی را در حدود ۶۰ سال قبل از میلاد، به اروپا معرفی کرد. این باغ مکانی برای آرامش و طیب خاطر، پناهگاهی در برابر زندگی شهری و مکانی مملو از معانی مذهبی و نمادین بود. همان طور که فرهنگ رومی توسعه یافت و به طور فزاینده ای از طریق تجارت تحت تأثیر تمدن های خارجی قرار گرفت، استفاده از باغ ها گسترش یافتند و باغ سازی در روم باستان رونق گرفت.
wiki: باغ ایتالیایی