باعه
لغت نامه دهخدا
- باعةالدار ؛ صحن سرای. ( منتهی الارب ). ساحتها. ( تاج العروس ).
|| ناودان بام خانه. ( ناظم الاطباء ).
باعة. [ ع َ ] ( ع ص ، اِ ) جمع بایع بمعنی فروشنده.
- باعةالعطر ؛ بوی فروشان. ( یادداشت مؤلف ) : و باعةالعطر بالدیار المصر یعرفونه بکف النسر. ( ابن البیطار ). و باعةالعطر بالاندلس و بمصر ایضاً یعرفون ورقه [ ورق اکلیل الجبل ]. ( ابن البیطار ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید