باعث در قران

[ویکی فقه] باعث در قرآن. باعث به معنی برانگیزاننده پیامبران به نبوت و انسانها پس از مرگ، از اسما و صفات الهی است.
باعث اسم فاعل از مصدر «بَعْث» (برانگیختن) و در لغت به معنای برانگیزنده است. واژه بَعْث به حسب موارد استعمال و به اعتبار متعلَّق آن در معانی توجیه (گرداندن)، ارسال (فرستادن)، اهباب (وزاندن)، ایصال (رساندن) و مانند آن همچون تنبیه (بیدار ساختن) به کار رفته است.باعث در حقیقت به معنای ایجاد کننده انگیزه در موجود و خارج کننده آن از حالت تساوی و مایل ساختن آن به سَمْتی خاص است، گرچه معنای مذکور با توجه به اختلاف موارد استعمال مستلزم معانی گوناگونی است. واژه باعث که براساس روایات از اسمای حسنای الهی است در قرآن کریم صریحاً نیامده؛ اما مشتقات ماده آن ۶۷ بار در قرآن به کار رفته و بیش تر در موارد زنده کردن و زنده شدن پس از مرگ، اعم از حیات دوباره در روز قیامت که از آن به حشر و معاد تعبیر می شود و نیز فرستادن انبیا به کار رفته است.
← اقوال مفسران در معانی بعث
الاسماء و الصفات؛ الاسنی فی شرح الاسماء الحسنی؛ بحار الانوار؛ بصائر ذوی التمییز؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم؛ ترتیب کتاب العین؛ روض الجنان و روح الجنان؛ شرح الاسماء او شرح دعاء الجوشن الکبیر؛ الکافی؛ لسان العرب؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ مفردات الفاظ القرآن؛ المعجم الاحصائی لالفاظ القرآن الکریم؛ موسوعة له الاسماء الحسنی.