باطوقان

لغت نامه دهخدا

باطوقان. ( اِخ ) محلتی به اصفهان. در مجمل التواریخ و القصص آمده است : و شهر [ اصفهان ] فراخ گشت در خلافت منصور، و این پانزده پاره دیه بود که همه صحرای آن خانه ها ساختند و بهم پیوست و محلتها را بدان نام دیها بازخوانند چون باطوقان ، فرسان ، یوان ، جرمان و... ( مجمل التواریخ و القصص چ بهار ص 524 ).مصحح اظهار نظر کرده اند که شاید مقصود از باطوقان همان محله طوقچی ( ؟ ) باشد. ( حاشیه همان صفحه ). اما احتمال میرود که این نام ضبط دیگری از کلمه «باطرقان » باشد که یاقوت از قرای اصفهان آورده است و گوید اکثر اهالی آنجا بافنده هستند. رجوع به باطرقان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس