باطل پرست

لغت نامه دهخدا

باطل پرست. [ طِ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه پیرو راه باطل باشد. کافر که باطل پرستد. بیراهه رو. مقابل حق پرست :
سر حق شناسان بر آرم ز خاک
به باطل پرستان در آرم هلاک.
نظامی.

فرهنگ فارسی

آنکه پیرو راه باطل است

پیشنهاد کاربران

بپرس