حلب شد بکردار دریای خون
بزنهار شد لشکر باطرون.
فردوسی.
چه قیصر چه آن بی خرد باطرون زبانش روان را گرفته زبون.
فردوسی.
|| نام موبدی معاصر انوشیروان. ( ناظم الاطباء ). باطرون. ( اِخ ) مقامی است بلند درون شهر روم در میدانی که آنجا هر سال پادشاه جشن کند. ( یادداشت مؤلف ). نام کوهی بلند در روم که در آنجا هر سال عیش کنند. ( ناظم الاطباء ).