باشگاه فوتبال پورتو ( به پرتغالی: Futebol Clube do Porto ) یک باشگاه حرفه ای در شهر پورتو پرتغال است و اکنون در لیگ برتر فوتبال پرتغال بازی می کند.
پورتو در ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۳ تحت عنوان دسپورتوس ماکساکویین بنا نهاده شد. و یکی از سه قدرت اصلی فوتبال پرتغال هست؛ بنفیکا و اسپورتینگ لیسبون دیگر رقبای اصلی آنند؛ این سه تیم از سال ۱۹۳۴ که لیگ برتر فوتبال پرتغال پایه گذاری شد، همواره در این رقابت حاضر بوده اند و هرگز سقوط نکرده اند. لقب تیم پورتو «اسب های آبی» و «آبی و قرمزها» است. هواداران تیم پورتو «دسپورتوس» نامیده می شوند. از سال ۲۰۰۳، تیم پورتو بازی های خانگی خود را در ورزشگاه دراگو برگزار می کند؛ در حالی که پیش از آن به مدت ۱۰۳ سال بازی های خانگی این تیم در ورزشگاه داس آنتاس برگزار می شد.
پورتو با کسب مجموعاً ۷۷ عنوان قهرمانی، دومین تیم پر افتخار فوتبال پرتغال است؛ کسب ۳۰ عنوان قهرمانی در لیگ برتر فوتبال پرتغال، ۱۷ عنوان قهرمانی در جام حذفی فوتبال پرتغال و ۲۲ عنوان قهرمانی در سوپرجام فوتبال پرتغال از جمله دست آوردهای پورتو در پرتغال بوده است؛ پورتو همچنین با کسب ۷ عنوان قهرمانی، برجسته ترین تیم پرتغالی در رقابت های بین المللی است؛ ۲ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۲ قهرمانی در جام یوفا/لیگ اروپا، یک قهرمانی در سوپرجام اروپا و ۲ قهرمانی در جام بین قاره ای، آن ها را تبدیل به پر افتخارترین تیم پرتغالی در رقابت های بین المللی کرده است؛ همچنین پورتو تنها تیم پرتغالی است که موفق به قهرمانی در جام یوفا/لیگ اروپا، سوپرجام اروپا یا جام بین قاره ای می شود.
باشگاه در ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۳ با عنوان فوتبال کلوب دو پورتو[ پ] توسط آنتونیو نیکولاو د آلمیدا، که تاجر محلی شراب و ورزشکاری مشتاق بود، شکل گرفت. او در طول سفرهایش به انگلستان مجذوب فوتبال شده بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] پورتو در اولین بازی هایش به دیدار سایر باشگاه های پرتغالی رفت و در ۲ مارس ۱۸۹۴ رو در روی باشگاه فوتبال لیسبون قرار گرفت. این مسابقه تحت نظر شاه کارلوش اول و ملکه آملی از اورلئان برگزار شد که به پورتو سفر کرده بودند تا شاهد این رویداد و ارائه جام به پیروز آن باشند. [ ۱] [ ۵]
با فشار خانواده، شور و شوق آلمیدا و پیگیری او نسبت به باشگاه کاهش یافت و در آغاز قرن بیستم، پورتو وارد دوره سکون شد. [ ۱] در سال ۱۹۰۶، ژوزه مونتیرو دا کوشتا[ ت] پس از پایان تحصیلاتش در انگلستان به پورتو بازگشت. او نیز همچون آلمیدای سیزده سال قبل، مجذوب این بازی انگلیسی شده بود و همراه با برخی از همکارانش تصمیم گرفت تا فوتبال را خارج از محافل بریتانیایی، در شهر از سر بگیرد. در ۲ اوت ۱۹۰۶، پورتو احیا شد و مونتیرو دا کوشتا بر صندلی ریاست باشگاه نشست. اگرچه فوتبال نیروی محرکه بود، اما ورزش های دیگری چون ژیمناستیک، وزنه برداری، کشتی، دو و میدانی و شنا نیز از سوی باشگاه رواج یافت. [ ۶] مدت کوتاهی پس از آن، پورتو اولین زمین خود را اجاره کرد و یک مربی فرانسوی به نام آدولف کاسنیه[ ث] را به خدمت گرفت، [ ۷] که تا سال ۱۹۲۵ در باشگاه ماند. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپورتو در ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۳ تحت عنوان دسپورتوس ماکساکویین بنا نهاده شد. و یکی از سه قدرت اصلی فوتبال پرتغال هست؛ بنفیکا و اسپورتینگ لیسبون دیگر رقبای اصلی آنند؛ این سه تیم از سال ۱۹۳۴ که لیگ برتر فوتبال پرتغال پایه گذاری شد، همواره در این رقابت حاضر بوده اند و هرگز سقوط نکرده اند. لقب تیم پورتو «اسب های آبی» و «آبی و قرمزها» است. هواداران تیم پورتو «دسپورتوس» نامیده می شوند. از سال ۲۰۰۳، تیم پورتو بازی های خانگی خود را در ورزشگاه دراگو برگزار می کند؛ در حالی که پیش از آن به مدت ۱۰۳ سال بازی های خانگی این تیم در ورزشگاه داس آنتاس برگزار می شد.
پورتو با کسب مجموعاً ۷۷ عنوان قهرمانی، دومین تیم پر افتخار فوتبال پرتغال است؛ کسب ۳۰ عنوان قهرمانی در لیگ برتر فوتبال پرتغال، ۱۷ عنوان قهرمانی در جام حذفی فوتبال پرتغال و ۲۲ عنوان قهرمانی در سوپرجام فوتبال پرتغال از جمله دست آوردهای پورتو در پرتغال بوده است؛ پورتو همچنین با کسب ۷ عنوان قهرمانی، برجسته ترین تیم پرتغالی در رقابت های بین المللی است؛ ۲ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۲ قهرمانی در جام یوفا/لیگ اروپا، یک قهرمانی در سوپرجام اروپا و ۲ قهرمانی در جام بین قاره ای، آن ها را تبدیل به پر افتخارترین تیم پرتغالی در رقابت های بین المللی کرده است؛ همچنین پورتو تنها تیم پرتغالی است که موفق به قهرمانی در جام یوفا/لیگ اروپا، سوپرجام اروپا یا جام بین قاره ای می شود.
باشگاه در ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۳ با عنوان فوتبال کلوب دو پورتو[ پ] توسط آنتونیو نیکولاو د آلمیدا، که تاجر محلی شراب و ورزشکاری مشتاق بود، شکل گرفت. او در طول سفرهایش به انگلستان مجذوب فوتبال شده بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] پورتو در اولین بازی هایش به دیدار سایر باشگاه های پرتغالی رفت و در ۲ مارس ۱۸۹۴ رو در روی باشگاه فوتبال لیسبون قرار گرفت. این مسابقه تحت نظر شاه کارلوش اول و ملکه آملی از اورلئان برگزار شد که به پورتو سفر کرده بودند تا شاهد این رویداد و ارائه جام به پیروز آن باشند. [ ۱] [ ۵]
با فشار خانواده، شور و شوق آلمیدا و پیگیری او نسبت به باشگاه کاهش یافت و در آغاز قرن بیستم، پورتو وارد دوره سکون شد. [ ۱] در سال ۱۹۰۶، ژوزه مونتیرو دا کوشتا[ ت] پس از پایان تحصیلاتش در انگلستان به پورتو بازگشت. او نیز همچون آلمیدای سیزده سال قبل، مجذوب این بازی انگلیسی شده بود و همراه با برخی از همکارانش تصمیم گرفت تا فوتبال را خارج از محافل بریتانیایی، در شهر از سر بگیرد. در ۲ اوت ۱۹۰۶، پورتو احیا شد و مونتیرو دا کوشتا بر صندلی ریاست باشگاه نشست. اگرچه فوتبال نیروی محرکه بود، اما ورزش های دیگری چون ژیمناستیک، وزنه برداری، کشتی، دو و میدانی و شنا نیز از سوی باشگاه رواج یافت. [ ۶] مدت کوتاهی پس از آن، پورتو اولین زمین خود را اجاره کرد و یک مربی فرانسوی به نام آدولف کاسنیه[ ث] را به خدمت گرفت، [ ۷] که تا سال ۱۹۲۵ در باشگاه ماند. [ ۸]
wiki: باشگاه فوتبال پورتو