باشگاه فوتبال آینتراخت برانشوایگ. برانشوایگ تورن - اوند اشپورت ورین آینتراخت وون ۱۸۹۵ ( به آلمانی: Braunschweiger Turn - und Sportverein Eintracht von 1895 ) که عموماً با نام آینتراخت برانشوآیگ ( به آلمانی: Eintracht Braunschweig ) یا بی تی اس وی شناخته می شود، یکی از باشگاه های فوتبال آلمان می باشد. این باشگاه یکی از اعضای مؤسس بوندسلیگا در سال ۱۹۶۳ بود و برنده عنوان ملی لیگ آلمان در سال ۱۹۶۷ است.
از سال ۱۹۲۳ به بعد، این تیم در آینتراخت - اشتادیون توپ می زند. این تیم رقابت سرسختی با تیم هم منطقه ای خود یعنی هانوفر ۹۶ دارد.
علاوه بر فوتبال، این باشگاه ورزشی، تیم های مختلف دیگری در رشته های دیگر ورزشی بخصوص هاکی روی چمن ارائه کرده که موفق به دریافت جوایز و افتخارات زیادی شده اند. دانیال داوری، یکی از دروازه بانان برجستهٔ ایرانی - آلمانی این تیم بوده است.
آینتراخت برانشوآیگ در سال ۱۸۹۵ برای اولین بار با نام اف یوسی سی آینتراخت ۱۸۹۵[ واژه نامه ۱] به عنوان باشگاه فوتبال و کریکت تأسیس شد؛ سپس نام آن در سال ۱۹۰۶ به اف سی آینتراخت وون ۱۸۹۵[ واژه نامه ۲] تغییر یافت و برای سومین بار، در سال ۱۹۲۰، نام آن به اس وی آینتراخت[ واژه نامه ۳] تغییر یافت.
آینتراخت برانشوآیگ همواره دارای یکی از جالب ترین و غنی ترین تاریخچه ها را در بین تیم های شمالی کشور آلمان داشته و جزو تیم های پرطرفدار بوده است. در سال ۱۹۰۰، آینتراخت برانشوآیگ از اعضای مؤسس فدراسیون فوتبال آلمان بود. آن ها در سال های ۱۹۰۸ و ۱۹۱۳ موفق به قهرمانی در مسابقات قهرمانی شمالی فوتبال آلمان شدند و در سال ۱۹۱۴ سه بازیکن روانهٔ تیم ملی فوتبال آلمان کردند. آن ها در طول دوران آلمان نازی، در گالیگا نیدرساشن توپ می زدند. در آن زمان ( سال های ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ ) این لیگ در بالاترین مقام در زمینه فوتبال در استان پروسی هانوفر و شامل برمن، برانسویک، شامبورگ - لیپه و اولدنبرگ قرار داشت. در فصل ۱۹۴۲–۱۹۴۳، آینتراخت برانشوآیگ به پلی - آف مسابقات ملی آلمان رفت و در آن دوران جزو یکی از تیم های پرطرفدار و مدعی بود. آن ها تحت مربیگری جرج شورش ناپفله[ واژه نامه ۴] از ۱۸ مسابقه موفق به بردن ۱۷ مسابقه شدند و تنها در یک بازی مساوی گرفتند و در طول این هجده مسابقه، ۱۴۶ گل به ثمر رساندند. در طول این مسابقات پس از بردن ویکتوریا هامبورگ با نتیجهٔ ۵–۱ دور اول را به پایان رساندند و در دور بعد به تیم هلموت شون درسنر اس سی[ واژه نامه ۵] که در آن زمان یکی دیگر از مدعیان قهرمانی بود، برخورد کردند و آن مسابقه را با نتیجه سنگین ۴–۰ واگذار کردند و از مسابقات حذف شدند. درسنر در همان سال موفق شد با گذراندن فصلی بدون شکست قهرمان مسابقات قهرمانی آلمان شود. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز سال ۱۹۲۳ به بعد، این تیم در آینتراخت - اشتادیون توپ می زند. این تیم رقابت سرسختی با تیم هم منطقه ای خود یعنی هانوفر ۹۶ دارد.
علاوه بر فوتبال، این باشگاه ورزشی، تیم های مختلف دیگری در رشته های دیگر ورزشی بخصوص هاکی روی چمن ارائه کرده که موفق به دریافت جوایز و افتخارات زیادی شده اند. دانیال داوری، یکی از دروازه بانان برجستهٔ ایرانی - آلمانی این تیم بوده است.
آینتراخت برانشوآیگ در سال ۱۸۹۵ برای اولین بار با نام اف یوسی سی آینتراخت ۱۸۹۵[ واژه نامه ۱] به عنوان باشگاه فوتبال و کریکت تأسیس شد؛ سپس نام آن در سال ۱۹۰۶ به اف سی آینتراخت وون ۱۸۹۵[ واژه نامه ۲] تغییر یافت و برای سومین بار، در سال ۱۹۲۰، نام آن به اس وی آینتراخت[ واژه نامه ۳] تغییر یافت.
آینتراخت برانشوآیگ همواره دارای یکی از جالب ترین و غنی ترین تاریخچه ها را در بین تیم های شمالی کشور آلمان داشته و جزو تیم های پرطرفدار بوده است. در سال ۱۹۰۰، آینتراخت برانشوآیگ از اعضای مؤسس فدراسیون فوتبال آلمان بود. آن ها در سال های ۱۹۰۸ و ۱۹۱۳ موفق به قهرمانی در مسابقات قهرمانی شمالی فوتبال آلمان شدند و در سال ۱۹۱۴ سه بازیکن روانهٔ تیم ملی فوتبال آلمان کردند. آن ها در طول دوران آلمان نازی، در گالیگا نیدرساشن توپ می زدند. در آن زمان ( سال های ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ ) این لیگ در بالاترین مقام در زمینه فوتبال در استان پروسی هانوفر و شامل برمن، برانسویک، شامبورگ - لیپه و اولدنبرگ قرار داشت. در فصل ۱۹۴۲–۱۹۴۳، آینتراخت برانشوآیگ به پلی - آف مسابقات ملی آلمان رفت و در آن دوران جزو یکی از تیم های پرطرفدار و مدعی بود. آن ها تحت مربیگری جرج شورش ناپفله[ واژه نامه ۴] از ۱۸ مسابقه موفق به بردن ۱۷ مسابقه شدند و تنها در یک بازی مساوی گرفتند و در طول این هجده مسابقه، ۱۴۶ گل به ثمر رساندند. در طول این مسابقات پس از بردن ویکتوریا هامبورگ با نتیجهٔ ۵–۱ دور اول را به پایان رساندند و در دور بعد به تیم هلموت شون درسنر اس سی[ واژه نامه ۵] که در آن زمان یکی دیگر از مدعیان قهرمانی بود، برخورد کردند و آن مسابقه را با نتیجه سنگین ۴–۰ واگذار کردند و از مسابقات حذف شدند. درسنر در همان سال موفق شد با گذراندن فصلی بدون شکست قهرمان مسابقات قهرمانی آلمان شود. [ ۱]
