باشگاه شبانه

باشگاه شبانه، رقاص خانه یا کلوب شبانه ( به انگلیسی: Nightclub ) جایی برای رقصیدن، نوشیدن مشروبات الکلی و سرگرم شدن در جایگاه موسیقی است و از سرگرمی های پس از تاریک شدن هوا به شمار می رود. به کسانی که بسیار به باشگاه های شبانه در رفت وآمد هستند باشگاه رو با کلوپ باز ( انگلیسی: clubbers ) می گویند. مشخصه هایی که معمولاً در تمام باشگاه های شبانه می توان آن ها را یافت، شامل بار یا میخانه با سطحی برای رقصیدن و جایگاه ویژهٔ دی جی، در آنجا قطعه های موسیقی ضبط شده را پخش می کند.
سوهو در لندن قبل از جنگ جهانی دوم، کافه، کاباره، جاز بورلسکی و باشگاه های بوهمی را شبیه به نیویورک، پاریس و برلین ارائه می داد. کلوب های شبانه بسیار با ایده «جامعه بالا»، از طریق سازمانهای مشهوری مانند کیت کت باشگاه ( که نام خود را از باشگاه سیاسی Kit - Cat در Pall Mall، لندن گرفته است ) و کافه پاریس گره خورده بودند. باشگاه ۴۳ در خیابان جرارد توسط کیت میریک «ملکه باشگاه شب» اداره می شد. میریک در دهه ۱۹۲۰ و اوایل دهه ۱۹۳۰ چندین کلوپ شبانه لندن را اداره می کرد، در این مدت او به دلیل نقض قوانین مجوز و رشوه دادن یک افسر پلیس به حبس محکوم شد. در این عصر، کلوپ شبانه عموماً تحت حفاظت کسانی بود که پول داشتند.
در فرانسه اشغالی، موسیقی جاز و بیبوپ و رقص جیتربگ توسط نازی ها به عنوان «تأثیرات انحطاط آمیز آمریکایی» ممنوع شد، بنابراین به عنوان یک اقدام مقاومتی، مردم در زیرزمین های مخفی به نام دیسکوتیک ملاقات می کردند، جایی که آنها با موسیقی جاز و نوسان می رقصیدند. که هنگامی که jukebox در دسترس نبود روی یک صفحه گردان پخش می شد. این دیسکوها همچنین توسط جوانان ضد ویشی موسوم به زازوس مورد حمایت قرار گرفت. در آلمان نازی دیسکوهای زیرزمینی نیز وجود داشت که تحت حمایت جوانان ضد نازی به نام «بچه های تاب دار» بودند.