باشنین

لغت نامه دهخدا

باشنین. ( اِ ) شاخه و یا پوست جدا شده از درخت. ( ناظم الاطباء ). باشین. امادر فرهنگهای دیگر دیده نشده. رجوع به باشتین شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس