باشغردیه. [ غ ِ دی ْ ی َ ] ( اِخ ) مردمی در حلب که موی و چهره اشقر و مذهب ابوحنیفه داشتند و منسوب به طایفه ٔباشغرد در ماوراء قسطنطنیه بودند، در مملکتی که آنرا هُنکَر میخوانند. ( معجم البلدان ، ذیل باشغرد ). و رجوع به باسک و باشغرد شود.
