باشجرد

لغت نامه دهخدا

باشجرد. [ ج َ ] ( اِخ ) نام بلادی میان قسطنطنیه و بغداد. ( تاج العروس ). رجوع به باشغرد و باشقرد شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس