باسیلوس انتراسیس

باسیلوس آنتراسیس. باسیلوس آنتراسیس یک باکتری گرم مثبت میله ای شکل و عامل بیماری سیاه زخم، یک بیماری کشنده برای دام ها و گاهی اوقات انسان ها است. این گونه تنها پاتوژن اجباری باسیلوس ها است. لویی پاستور برای اولین بار این عامل را در گوسفندها مشاهده کرد و پس از چند سال توانست واکسن آن را تهیه کند. باسیلوس آنتراسیس هوازی - بی هوازی اختیاری است.
باسیلوس آنتراسیس دارای شکل خاصی است آن ها باسیل های نامتحرک با انتهای صاف هستند زمانی که از خون جدا می شوند دارای کپسول هستند ولی در محیط کشت هیچگاه کپسول ندارند. طول آن ها حدود ۳ تا ۵ میکرومتر و عرض آن ها ۱ تا ۱/۲ میکرومتر اندازه گیری شده است. بر روی محیط کشت کلنی های نسبتاً بزرگ نامنظم و مسطح، بدون خون کافت و خاکستری رنگ است. در خون معمولاً فاقد اسپور هستند ولی در شرایط هوازی در مجاورت سرم و دی اکسید کربن تولید اسپور می کنند اسپور این باکتری به صورت بیضی و تقریباً مرکزی است. اسپور باسیلوس آنتراسیس به فنول ۱۵٪ تا ۱۵ روز مقاوم است و ۶۰ درجه سانتی گراد را ۳ دقیقه تحمل می کند و حتی حرارت مرطوب را تا سه ساعت تحمل می کند. اسپور، شدیداً نسبت به پنی سیلین ها حساس است.
کپسول این باکتری بر خلاف دیگر باکتری های پروتئینی است و پلیمری از اسید گلوتامیک می باشد.
باسیلوس آنتراسیس از طریق تولید سم یا توکسین به میزبان حمله می کند. به طور دقیق تر بیماری زایی باسیلوس آنتراسیس به دو عامل مربوط است: کپسول و توکسین. به این ترتیب که کپسول، باکتری را در برابر بیگانه خوارها و سایر عوامل دفاع غیراختصاصی بدن محافظت می کند و توکسین یا سم از سه جزء مهم پروتئینی تشکیل شده است. کپسول این باکتری ( بر خلاف کپسول سایر باکتری ها ) از جنس پلی پپتیدی متشکل از اسید آمینهٔ دی گلوتامیک اسید است.