باسقات

لغت نامه دهخدا

باسقات. [ س ِ ] ( ع اِ ) ج ِ باسقه ، نخلهای بلند. دراز شده ها. ( آنندراج )، و النخل باسقات لها طلع نضید. ( قرآن 10/50 )؛ ای مرتفعة فی علوها. و فراء گوید: ای باسقات طولا. ( از تاج العروس ).

فرهنگ فارسی

نخلهای بلند

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی بَاسِقَاتٍ: مرتفع - بالا رفته
ریشه کلمه:
بسق (۱ بار)

«باسِقات» جمع «باسقه» به معنای مرتفع و بلند است.
ارتفاع. در اقرب گفته: ، نخل‏های بلند که میوه آن روی هم چیده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس