باسزا

لغت نامه دهخدا

باسزا. [ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) درخور. متناسب. لایق. سزاوار :
معشوق جهانی و ندانی
یک عاشق باسزای درخور.
ناصرخسرو.

پیشنهاد کاربران

بپرس