بازیافت لاستیک تایر

بازیافت لاستیک یا بازیافت تایر یا ( به انگلیسی: tire recyle ) یا ( به انگلیسی: rubber recycling ) فرایندی است که طی آن تایرهای خودرو که دیگر فرسوده قلمداد می شوند یا به دلیل پارگی و خرابی غیرقابل تعمیر دیگر برای استفاده مناسب نیستند بازیافت می شوند. این تایرها در زمرهٔ بزرگترین ضایعات محسوب مشوند که بسیار مشکل آفرین می باشد. این مشکل به دلیل تداوم و ماندگاری لاستیک و حجم زیاد تولیدی آن است. تخمین زده می شود که ۲۵۹ میلیون تایر هر ساله به دور ریخته می شوند. ( این تخمین مربوط به ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ میباشد. ) همان مشکلی که تایرهای فرسوده را دردسر آفرین می سازد، یعنی: دسترسی ارزان، تجمع زیاد و مقاومت، آن ها را هدف خوبی برای بازیافت می کند. با این وجود نصف بیشتر تایرهای فرسوده تنها برای ارزش سوختیشان سوزانده می شوند. تقریباً در هر سال به ازاء هر نفر در دنیا یک تایر به دور ریخته می شود. تایرها را معمولاً برای استفاده در زمین های ورزشی مثل زمین بسکتبال و دو و میدانی، محصولات جدید صنعت کفش و کفپوش ها و چمن های مصنوعی بازیافت می کنند. لازم به توضیح است که بازیافت اولیه تایرها موادی به نام ( خرده لاستیک ) یا Crumb تولید می کنند که به عنوان مواد پرکن ارزان قیمت در صنایع مختلف استفاده می شود و اغلب با مقیاس کم تولید می شود. [ ۱] [ ۲]
میزان عمر تایرها توسط ۶ میزان زیر می تواند سنجیده شود:
• توسعهٔ محصول و ابتکارات جدید در آن مانند ترکیبات بهبود یافته و شکل دهی خمیدگی، عمر تایر را افزایش می دهد، مدت زمان تعویض را بلندتر می کند و امنیت سرنشینان خودرو را افزایش می دهد و میزان تایرهای فرسوده را کم تر می کند.
• تولید درست و با کیفیت بالا میزان تلفات را در تولید کم می کند.
• تحویل مستقیم محصول به خرده فروشان، زمان نگهداری را در انبار کم می کند و این اطمینان را می دهد که طول عمر و امنیت محصولات به درستی به مشتریان توضیح داده شده باشد.
• استفادهٔ مصرف کنندگان و نوع تعمیر و نگهداری مانند تعویض جای تایرها برای ایجاد فرسودگی یکنواخت می تواند در عمر تایر بسیار مؤثر باشد.
• سیاست تولیدکنندگان و خرده فروشان در بازپس گرفتن تایر، ریسمان کشی دوباره و تعویض آن برای کاهش تلفات به وجود آمده در تایر و همچنین پذیرش مسئولیت مرخص کردن تایرها یا بازتولید آن. [ ۳]
گورستان لاستیک یا Landfill به جایی گفته می شود که تایرها در زیر زمین دفن می شوند. تایرها اصولاً زباله های خوبی محسوب نمی شوند. از این جهت که جاگیر هستند و از خود ضایعات بدی به جای می گذارند. در گورستان های لاستیک با تولید گاز متان گاه باعث ایجاد آتش سوزی می شوند و همچنین برای حشرات موذی محیطی مناسب ایجاد می کنند. دفن تایرها در زیر زمین و تولید گاز توسط آن ها منتج به پدیده ای به نام حباب زایی می شود که این حباب های گازی باعث آلوده شدن منابع زیرزمینی مانند آب می شوند. در بسیاری از کشورها از جمله ایران این کار ممنوع اعلام شده است. [ ۴]