بازیافت آلومینیوم. بازیافت آلومینیوم فرایندیست که در آن ضایعات آلومینیوم را می توان در محصولات جدید مورد استفاده مجدد قرار داد. این فرایند به مراتب ارزان تر از استخراج آلومینیوم جدید از طریق عمل الکترولیز اکسید آلومینیوم ( Al2O3 ) می باشد که ابتدا باید سنگ معدن بوکسیت از معادن استخراج شود و پس از آن با استفاده از فرایند بایر تصفیه شده و مورد استفاده قرار گیرد. بازیافت ضایعات آلومینیوم تنها نیاز به ۵٪ از انرژی تولید آلومینیوم جدید را دارد. به همین دلیل، حدود ۳۱ درصد از تمام آلومینیوم تولید شده در ایالات متحده از قراضه بازیافت می شود. بزرگ ترین بخش ضایعات آلومینیوم فرآوری شده در ظروف نوشیدنی استفاده می شود و بیشتر آن دوباره به قوطی های آلومینیومی تبدیل می شود. جایگزین کردن حتی بخش کوچکی از آلومینیوم اولیه در آلیاژهای کارپذیر بوسیلهٔ قراضه های بی ارزش ( که معمولاً این قراضه ها دارای ناخالصی های مختلف غیرفلزی می باشند ) بدون اینکه این ناخالصی ها تأثیری در کیفیت آلیاژ بگذارد، از نقطه نظر متالورژی بسیار با ارزش است.
بازیافت آلومینیوم فرایند جدیدی نیست چرا که از سال ۱۹۰۰ به طور متداول صورت می گرفته و همچنین یکی از گسترده ترین راه ها برای سرمایه جمع کردن در خلال جنگ جهانی دوم بوده است. به هر حال تا اواخر سال ۱۹۶۰ این فعالیت نزد عموم مردم گسترش پیدا نکرده بود تا این که محبوبیت قوطی های آلومینیومی مواد آشامیدنی گسترش پیدا کرد که در نهایت بازیافت آن مورد توجه و آگاهی عمومی قرار گرفت[ ۱] .
صنایعی که می توانند از آلومینیم بازیافتی بهره گیرند عبارتند از هواپیما، خودرو، دوچرخه، قایق، کامپیوتر، وسایل آشپزی، ناودان، سیم و البته بسیاری از محصولات دیگر که به یک فلز سبک مستحکم یا یک فلز با هدایت حرارتی بالا نیاز دارند. آلومینیوم را می توان به طور نامحدود بازیافت کرد و همانند آلومینیوم جدید برای تولید هر محصولی مورد استفاده قرار داد، چراکه بازیافت تبدیل عناصر نیست.
به طور کلی بازیافت آلومینیوم صرفه جویی قابل توجهی در هزینه ها نسبت به تولید آلومینیوم جدید می کند، حتی زمانی که هزینه جمع آوری، تفکیک و بازیافت در نظر گرفته شود. در بلند مدت، پس انداز ملی با کاهش در هزینه های مرتبط با محل های دفن زباله، معادن، فلزات و حمل و نقل بین المللی آلومینیوم خام افزایش پیدا می کند.
بازا حدود ۵ درصد از انرژی مورد نیاز برای تولید آلومینیوم از سنگ بوکسیت را نیاز دارد
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبازیافت آلومینیوم فرایند جدیدی نیست چرا که از سال ۱۹۰۰ به طور متداول صورت می گرفته و همچنین یکی از گسترده ترین راه ها برای سرمایه جمع کردن در خلال جنگ جهانی دوم بوده است. به هر حال تا اواخر سال ۱۹۶۰ این فعالیت نزد عموم مردم گسترش پیدا نکرده بود تا این که محبوبیت قوطی های آلومینیومی مواد آشامیدنی گسترش پیدا کرد که در نهایت بازیافت آن مورد توجه و آگاهی عمومی قرار گرفت[ ۱] .
صنایعی که می توانند از آلومینیم بازیافتی بهره گیرند عبارتند از هواپیما، خودرو، دوچرخه، قایق، کامپیوتر، وسایل آشپزی، ناودان، سیم و البته بسیاری از محصولات دیگر که به یک فلز سبک مستحکم یا یک فلز با هدایت حرارتی بالا نیاز دارند. آلومینیوم را می توان به طور نامحدود بازیافت کرد و همانند آلومینیوم جدید برای تولید هر محصولی مورد استفاده قرار داد، چراکه بازیافت تبدیل عناصر نیست.
به طور کلی بازیافت آلومینیوم صرفه جویی قابل توجهی در هزینه ها نسبت به تولید آلومینیوم جدید می کند، حتی زمانی که هزینه جمع آوری، تفکیک و بازیافت در نظر گرفته شود. در بلند مدت، پس انداز ملی با کاهش در هزینه های مرتبط با محل های دفن زباله، معادن، فلزات و حمل و نقل بین المللی آلومینیوم خام افزایش پیدا می کند.
بازا حدود ۵ درصد از انرژی مورد نیاز برای تولید آلومینیوم از سنگ بوکسیت را نیاز دارد
wiki: بازیافت آلومینیوم