المپیک تابستانی ۱۹۴۸ ( در انگلیسی: Games of the XIV Olympiad ) که به طور رسمی با نام «بازی های المپیاد چهاردهم» شناخته می شود، از ۲۹ ژوئیه ۱۹۴۸ تا ۱۴ اوت ۱۹۴۸ میلادی در شهر لندن در کشور انگلستان و با حضور ۴٬۰۹۹ ورزشکار زن و مرد از ۵۹ کشور جهان و در ۱۷ رشته ورزشی برگزار شد.
... [مشاهده متن کامل]
بازی های المپیک تابستانی ۱۹۴۸ لندن، آغازگر فصل جدیدی از رقابت های ورزشی در میدان المپیک پس از یک وقفه ۱۲ ساله به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم و پس از بازی های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ برلین برگزار شد.
کاندیداها:
• لوزان - سوئیس
• لندن - بریتانیا ( برای دومین بار )
• مینیاپولیس - ایالات متحده آمریکا
• فیلادلفیا - ایالات متحده آمریکا
• بالتیمور - ایالات متحده آمریکا
• لس آنجلس - ایالات متحده آمریکا ( برای دومین بار )
انتخاب: لندن ( برای دومین بار )
محل رای گیری: لوزان - سوییس
اگر جنگ جهانی دوم به وقوع نمی پیوست، لندن می بایست تا در سال ۱۹۴۴ میزبان بازی های المپیک می شد.
در بازی های المپیاد چهاردهم، پنجاه و نه کشور در این دوره از بازی ها شرکت داشتند. در این دوره از کشورهای آلمان و ژاپن برای شرکت در بازی ها دعوت نشده بود. همچنین اتحاد جماهیر شوروی نیز از آن جهت در المپیک لندن شرکت نداشت که به عضویت کمیته بین المللی المپیک در نیامده بود.
در لندن به دلیل مسایل پس از جنگ، دهکده المپیک ساخته نشد و در عوض ورزشکاران را در سربازخانه ها اسکان دادند. مسابقات در استادیوم ومبلی شهر لندن برگزار می شدند.
ستاره این دوره از بازیها فنی بلانکرس کون ( Fanny Blankers - Koen ) هلندی بود که توانست چهار مدال طلا کسب کند. او که مادر دو فرزند بود، «زن خانه دار پرنده» لقب گرفت. در این دوره نیز ایالات متحده آمریکا بیشترین تعداد مدال ها را به دست آورد و تیم های های سوئد و فرانسه در رده های بعدی جدول قهرمانی قرار گرفتند.
کاروان ورزشی ایران با ۵۲ نفر که از ورزشکاران، مربیان و سرپرستان تیم تشکیل شده بود، در بازی های المپیک تابستانی ۱۹۴۸ شرکت کرد که حاصل آن یک مدال برنز جعفر سلماسی در رشته وزنه برداری بود. بودجه اردو و سفر و اقامت کاروان ورزشی ایران را محمدرضا شاه و مجلس شورای ملی پرداختند. شاه ایران نیز به دعوت پادشاه بریتانیا به لندن رفت و در برخی از بازی ها به تماشا نشست.
در رده بندی تیمی، کاروان ورزشی ایران با کسب یک مدال برنز در رده سی و ششم بازی ها قرار گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
بازی های المپیک تابستانی ۱۹۴۸ لندن، آغازگر فصل جدیدی از رقابت های ورزشی در میدان المپیک پس از یک وقفه ۱۲ ساله به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم و پس از بازی های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ برلین برگزار شد.
کاندیداها:
• لوزان - سوئیس
• لندن - بریتانیا ( برای دومین بار )
• مینیاپولیس - ایالات متحده آمریکا
• فیلادلفیا - ایالات متحده آمریکا
• بالتیمور - ایالات متحده آمریکا
• لس آنجلس - ایالات متحده آمریکا ( برای دومین بار )
انتخاب: لندن ( برای دومین بار )
محل رای گیری: لوزان - سوییس
اگر جنگ جهانی دوم به وقوع نمی پیوست، لندن می بایست تا در سال ۱۹۴۴ میزبان بازی های المپیک می شد.
در بازی های المپیاد چهاردهم، پنجاه و نه کشور در این دوره از بازی ها شرکت داشتند. در این دوره از کشورهای آلمان و ژاپن برای شرکت در بازی ها دعوت نشده بود. همچنین اتحاد جماهیر شوروی نیز از آن جهت در المپیک لندن شرکت نداشت که به عضویت کمیته بین المللی المپیک در نیامده بود.
در لندن به دلیل مسایل پس از جنگ، دهکده المپیک ساخته نشد و در عوض ورزشکاران را در سربازخانه ها اسکان دادند. مسابقات در استادیوم ومبلی شهر لندن برگزار می شدند.
ستاره این دوره از بازیها فنی بلانکرس کون ( Fanny Blankers - Koen ) هلندی بود که توانست چهار مدال طلا کسب کند. او که مادر دو فرزند بود، «زن خانه دار پرنده» لقب گرفت. در این دوره نیز ایالات متحده آمریکا بیشترین تعداد مدال ها را به دست آورد و تیم های های سوئد و فرانسه در رده های بعدی جدول قهرمانی قرار گرفتند.
کاروان ورزشی ایران با ۵۲ نفر که از ورزشکاران، مربیان و سرپرستان تیم تشکیل شده بود، در بازی های المپیک تابستانی ۱۹۴۸ شرکت کرد که حاصل آن یک مدال برنز جعفر سلماسی در رشته وزنه برداری بود. بودجه اردو و سفر و اقامت کاروان ورزشی ایران را محمدرضا شاه و مجلس شورای ملی پرداختند. شاه ایران نیز به دعوت پادشاه بریتانیا به لندن رفت و در برخی از بازی ها به تماشا نشست.
در رده بندی تیمی، کاروان ورزشی ایران با کسب یک مدال برنز در رده سی و ششم بازی ها قرار گرفت.
