بازی های آسیایی ۱۹۶۲ که به عنوان چهارمین دوره بازی های آسیایی ( اندونزیایی: Asian Games ke - 4 ) ، آسیاد IV و جاکارتا ۱۹۶۲ نیز شناخته می شود، چهارمین نسخه از بازی های چند - ورزشی پان - آسیایی بود که توسط فدراسیون بازی های آسیایی ( AGF ) سازماندهی و برگزار شد. این بازی ها از ۲۴ اوت تا ۴ سپتامبر ۱۹۶۲ در جاکارتا، اندونزی برگزار شد. این نخستین رویداد بین المللی چند - ورزشی بود که به میزبانی این کشور ۱۷ سالهٔ جنوب شرقی آسیایی برگزار شد. جاکارتا برای دومین بار در سال ۲۰۱۸ به همراه پالم بانگ میزبانی مشترک بازی های آسیایی را برعهده گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
این دوره با حضور ۱٬۴۶۰ ورزشکار از ۱۷ کشور آسیا در ۱۳ رشته ورزشی انجام شد.
قابل توجه ترین موضوع این دوره از بازی ها، محرومیت اسرائیل و تایوان از حضور در مسابقات بود. دولت اندونزی به منظور همبستگی با کشورهای مسلمان در خاورمیانه و جمهوری خلق چین، از صدور ویزای ورود برای هیئت های اسرائیلی و تایوانی خودداری کرد. این برخلاف قوانین فدراسیون بازی های آسیایی ( AGF ) و همچنین برخلاف تعهدی بود که اندونزی برای دعوت و میزبانی از همه اعضای AGF، از جمله کشورهایی که با آن ها هیچ رابطه دیپلماتیکی نداشت مانند اسرائیل، تایوان و جمهوری کره داده بود. این اقدام باعث شد تا فعالیت و عضویت اندونزی در کمیته بین المللی المپیک به حالت تعلیق درآید و از حضور این کشور در بازی های المپیک تابستانی ۱۹۶۴ منع شود، و اندونزی هم با میزبانی از رویداد چند - ورزشی موسوم به GANEFO در سال ۱۹۶۳ به این اقدام واکنش نشان داد.
در ۲۳ مه ۱۹۵۸ رای گیری برای انتخاب میزبان بازی های سال ۱۹۶۲ در توکیو، ژاپن و پیش از برگزاری بازی های آسیایی ۱۹۵۸ برگزار شد و جاکارتا، اندونزی ۲۲ رای به دست آورد و توانست بر نامزد رقیب خود کراچی، پاکستان که ۲۰ رای آورده بود پیروز شود و مجوز میزبانی چهارمین دوره مسابقات را کسب کند.
رشته وزنه برداری هم در برنامه بازی ها گنجانده شده بود اما IWF این مسابقات را به رسمیت نشناخت. زیرا فدراسیون اندونزی نتوانست حضور تایوان و اسرائیل را در این رویداد تضمین کند. در این دوره بدمینتون برای اولین بار در بازی های آسیایی به صورت رسمی حضور یافت.
• دو و میدانی ( ۳۲ )
• بدمینتون ( ۶ )
• بسکتبال ( ۱ )
• بوکس ( ۱۰ )
• دوچرخه سواری ( ۴ )
• شیرجه ( ۴ )
• هاکی روی چمن ( ۱ )
• فوتبال ( ۱ )
• تیراندازی ( ۵ )
• شنا ( ۲۱ )
• تنیس روی میز ( ۷ )
• تنیس ( ۷ )
• والیبال ( ۴ )
• واترپلو ( ۱ )
• کشتی ( ۱۶ )
• غیر رسمی
... [مشاهده متن کامل]
این دوره با حضور ۱٬۴۶۰ ورزشکار از ۱۷ کشور آسیا در ۱۳ رشته ورزشی انجام شد.
قابل توجه ترین موضوع این دوره از بازی ها، محرومیت اسرائیل و تایوان از حضور در مسابقات بود. دولت اندونزی به منظور همبستگی با کشورهای مسلمان در خاورمیانه و جمهوری خلق چین، از صدور ویزای ورود برای هیئت های اسرائیلی و تایوانی خودداری کرد. این برخلاف قوانین فدراسیون بازی های آسیایی ( AGF ) و همچنین برخلاف تعهدی بود که اندونزی برای دعوت و میزبانی از همه اعضای AGF، از جمله کشورهایی که با آن ها هیچ رابطه دیپلماتیکی نداشت مانند اسرائیل، تایوان و جمهوری کره داده بود. این اقدام باعث شد تا فعالیت و عضویت اندونزی در کمیته بین المللی المپیک به حالت تعلیق درآید و از حضور این کشور در بازی های المپیک تابستانی ۱۹۶۴ منع شود، و اندونزی هم با میزبانی از رویداد چند - ورزشی موسوم به GANEFO در سال ۱۹۶۳ به این اقدام واکنش نشان داد.
در ۲۳ مه ۱۹۵۸ رای گیری برای انتخاب میزبان بازی های سال ۱۹۶۲ در توکیو، ژاپن و پیش از برگزاری بازی های آسیایی ۱۹۵۸ برگزار شد و جاکارتا، اندونزی ۲۲ رای به دست آورد و توانست بر نامزد رقیب خود کراچی، پاکستان که ۲۰ رای آورده بود پیروز شود و مجوز میزبانی چهارمین دوره مسابقات را کسب کند.
رشته وزنه برداری هم در برنامه بازی ها گنجانده شده بود اما IWF این مسابقات را به رسمیت نشناخت. زیرا فدراسیون اندونزی نتوانست حضور تایوان و اسرائیل را در این رویداد تضمین کند. در این دوره بدمینتون برای اولین بار در بازی های آسیایی به صورت رسمی حضور یافت.
• دو و میدانی ( ۳۲ )
• بدمینتون ( ۶ )
• بسکتبال ( ۱ )
• بوکس ( ۱۰ )
• دوچرخه سواری ( ۴ )
• شیرجه ( ۴ )
• هاکی روی چمن ( ۱ )
• فوتبال ( ۱ )
• تیراندازی ( ۵ )
• شنا ( ۲۱ )
• تنیس روی میز ( ۷ )
• تنیس ( ۷ )
• والیبال ( ۴ )
• واترپلو ( ۱ )
• کشتی ( ۱۶ )
• غیر رسمی
